KALBİ
BENDE, MUKADDER KADIN
Geceme
bir nefes olur düşerdin
Umutlarım
gözlerinde asılı kalırdı
Acılı yanımdan
vurulurdum sessizce
Aklıma düşerdin
Anlatamazdım
bir türlü
Adım
alnımda
Kalbi bende,
mukadder kadın…
Aşk kendi
tutsaklığında kıvranırken
Paslı bir
çivinin sancısındayım
Varlığımı
yerle yeksan etsin hayaller
Toz olup
toprağa beleneyim
Mavi sabahlar
süzülürken gökyüzünden
Umutlarımı
okşa
Kalbi bende,
mukadder kadın…
Bıraktım
desem bile gitmeyeceksin
Boynu bükük
anlara ölümsüzlük sızdı
Tenhalar
orta yerden çatladı,
Ne zaman
sussam
Ne zaman
dağılsam
Hayallerimi
okşuyorsun
Kalbi bende,
mukadder kadın…
Karşımda
dursan kalbim kalbime durur
Gecenin
huzmeleri düşer mevsimlerime
Sen üstüme
savrulan yıldız taneleri
Sen aşka
yazılan en güzel sözcük
Sen diğer
yarım
Kalbi bende,
mukadder kadın…
Her sabah
yüreğimi dolduruyor varlığın
Hayat sana
erteli
Hayat sana
abat
Otağını
kurmuşsun tam kalbimin ortasına
Gidecek
yerim yok
Kalbi bende,
mukadder kadın…
Âdem Efiloğlu