Online Üye
Online Ziyaretçi
AFFETME BİZİ ÇOCUK
Affetme bizi çocuk
Hangi sözü söylesem kifayetsiz kalacak
Hiç bir avuntu dindirmeyecek içimde ki
sızıyı
Sen sessiz sedasız cennete uçarken
Hiçbir sözcük anlatamayacak bu
vicdansızlığı...
Affetme bizi çocuk
Sana
bir dünyayı sevgiyle dolduramadık
Ayrı ayrı acıların mirası düştü payına
Hayallerini
Umutlarını
Özlemlerini
Yarınlarını çaldık
Ve hiç utanmadık…
Affetme bizi çocuk
Açtığın kollarında kuşlar gölgelenir
Gülüşünü melekler kıskanırdı
Ayakların
sevgiye koşardı
Tutunamadın tutamadık seni
Vicdanı kör siluetler kesti nefesini
Yetişemedik…
Affetme bizi çocuk
Ne varlığını bildik
Ne varlığında görebildik
Bazen kirli ihtiraslarda kirlettiler seni
Bazen gerçeğe şahit gözlerini
Kör etmek için katlettiler
Bilemedik çocuğum
Biz senin ezildiğini
Kendi çocuklarımızın üzerine titrerken…
Affetme bizi çocuk
Belki kulağımı tıkadığımdan
Belki bananeciliğimden
Belki vurdumduymazlığımdan
Belki görmezden geldiğimden
Ve belki de görsem bile
Hiçbir şey yapmadığımdan affetme bizi.
Affetme bizi çocuk
Sen öldün ya
Hiç birimiz affedilmeyi
Hak etmiyoruz…
Âdem EFİLOĞLU