Birgün facebooku açtığında kızını orada göremedi. Sayfası kapanmıştı. Aylar geçtiği halde açılmadı.Çok üzülmüştü yaşlı adam . Sanki öz evladından ayrılmıştı.Sordu soruşturdu hiçbir haber alamadı. Ne olmuştu nereye kaybolmuştu kızım dediği genç doktor.Aylar geçti hala bir haber yok.
O sene haccı da çıkmıştı.O hacca gidecek , haccını yapacak , kızını orada bulacak ona misafir olacaktı. Ama o yoktu şimdi.
Hac vakti geldi. Şimdi
Mekke'de hac vazifesini yapıyordu.Çok zahmet çekmişti ama deruni bir zevkle yapıyordu vazifesini. Gözyaşları pınar gibi akıyordu. Hac vazifesi bitti Medine'ye geçti. İki cihan sultanının (SAV)mescidinden çıkmıyor. Oradagece gündüz devamlı ibadet ediyordu.
Çok hastalanmıştı.Bayılıp bayılıp düşüyordu. Zaten yaşlıydı . o sıcak havalar ve kalabalık yaşlı vücudunu iyice yormuştu.
Baygın bir şekilde arkadaşları alıp hastaneye götürdüler.Sedyenin üzerinde bembeyaz giysiler içerisinde yarı baygın bir şekilde içeri aldılar.Durumu ciddi olduğu için acilen müdahale edilmesi gerekiyordu. Diğer hastalar da sıralarını ona vermişlerdi.Gencecik bir doktor duruyordu yanında. Hemen müdahale etmek istedi.
"Türk hacısı mı? "diye sordu "evet "dediler. Doktor türkçe konuşunca onun Türkiye'den geldiğini Türk olduğunu anladı arkadaşları. Konuşmak hastanın durumunu anlatmak istediler ama doktor onları dinlemeden hemen hastanın yanına yanaştı, kalbini dinlemek için üzerine eğildiğinde hastanın boynundan yere, ayağının dibine bir kimlik düştü. Alıp baktığında beyninden vurulmuşa döndü. Sadece bir çığlık.
-Babacığımmmmmmmm... Babacığımmmmmm benim.
Kimlikde fesbukda tanıştığı ama yüzünü hiç görmediği babam dediği, hocam dediği o yaşlı şairin ismi yazıyordu. Bembeyaz sakalları yüzünü kaplamış yüzü nurla dolmuştu. Ne kadar nurlu bir yüz. Elinde olmadan insan saygı duyuyor.... Yaşlı adam zoraki gözlerini açtı.
-Kızım sen misin diyebildi. Ve son bir cümle daha."
-La ialhe illallah muhammedürresulallah.
Bu onun son sözleri oldu.
.....Genç bir doktor yanında eşi bir kabrin başında yaşlı gözlerle doğruldular. Genç doktor" işte bu benim babacığım, bana insanlığımı, müslümanlığımı, herşeyimi öğreten insan.Hakiki babam değil ama ondan öte oldu" dedi. Hep burada yatmayı, burada kalmayı arzuladı. Ve arzusu da oldu.Ruhuna katıla katıla ağlayarak birer yasin okudular. Yaşlı gözlerle oradan ayrıldılar.
Birgün yolunuz oralara düşerse siz de bir fatiha okumayı sakın ihmal etmeyiniz.
Son------
Nuri Baş
