Online Üye
Online Ziyaretçi
6.30 alarm çalmaya başladı gözlerimi açmakta zorlanırken içimden kendime bir lanet etmeye başladım. Bu kadar erken uyanacağını bildiğin halde niye gecenin dördüne kadar uyanık kalıyorsun o an içimden bir ses Sadık, sızlanmayı bırak artık kalkman lazım yoksa otobüsü kaçıracaksın aynanın karşısına geçtiğim zaman kızarmış gözlerde bana lanet okumaya başladılar yıllardır bize bu şekilde zulmediyorsun her sabah bu akşam erken uyuyacağım diye sözler hava da uçuşuyor gelelim gerçek akşam olunca ne verdiğin sözleri hatırlıyorsun ne de sabahki çektiğin işkenceyi bu an içimden üçüncü bir ses baş kaldırdı. Sizin çektiğiniz sadece bir uykusuzluk peki ben ailede olan her bir ferdin sıkıntısı sonra arkadaşların sorunları kredi borç derken daha kendimizi düşünmeye zaman gelmiyor sonra da tabi ki uykusuz gecelerin sonu olmaz o an baktım böyle olmayacak araya girdim gençler siz böyle kavga etmeye devam ederseniz bizim yolculukta yalan olacak hızlı bir şekilde giyindim akşamdan hazırladığım çantayı sırtlayarak evden çıktım şükür ki bizimkiler bana bu seferlik hak verdiler. 7:30 olan otobüsüme zamanında yetişebildim gideceğim yolun uzunluğunu düşünürken uyuya kalmışım gözlerimi açtığımda 2-3 saattir yolda olduğumuzu fark ettim o an ilgimi çeken benimle yolculuğa başlayan bir kaç kişi inmişlerdi garip bir hisse kapıldım hayata böyle değil miydi bizim hayat yolculuğunda bizimle yola çıkan herkes kendi durağında iner bazılarını inmeye sen ikna edersin inmesini istemediklerinde başka hayal ve hayatlar senden çalar belki de bunlar yaşanmasa bu yolun sonu varacak gücü hiç bir zaman kazanabilmeyiz. ( ben düşüncelere dalmışken sağ tarafımdan beni rahatsız eden bir horlama sesi geliyordu beni ne kadar rahatsız etse de ses etmeden yoluma devam ediyordum hayatımızda ki yolculuğumuzda bize zarar veren üzen kaç kişiyi kendimizle taşımaya devam ediyoruz peki ) Sadık yine ne felsefe yaptın diye kendime kızarken bu defa da bir önümde oturan yaşlı bir teyze dikkatimi çekiyor çok huzurlu bir şekilde yolu izliyor sanki gördüğü her imgedeki anlamı çözmüş onu şaşırtacak bir şeyler kalmamış geçen gün arkadaşım Ali bana ne diyordu bu hayata mutlu olmaktan daha önemli olan bir şey var oda huzuru bulmak çünkü mutluluk ani bir patlama gibidir bir anda olur huzur ise her durum karşısında sakin kala bilmek isteseler bile senin rahatını boza bilmeleri ah bu benim hülyalı başım bir az önce kızmadın mı sana bırak felsefe yapmayı da bir az Haruki Murakaminin dünyasına dal yoksa ne senin felsefenin sonu gelir ne de bu yolun…
Yazarın
Önceki Yazısı