Online Üye
Online Ziyaretçi
Bu defe vefasız olmaq istedim
Telefona zeng geldiyini eştim nedense bu defe o zengin sesinden xoşum gelmedi qemli idi pis bir xeberin xeberçisi kimi telefona baxdığımda zeng vurarın atam olduğunu gördüm açığımda qarışı terefden gelen ses qem yüklü idi doğru cümleni tapıb qürbeteki oğlunu incitmeden olanları nece izah ede bilerem deye hele düşündüyünü his edirdim sonra o suyuq cümleni eşitdim ananın veziyeti yaxşı deyil gelsen yaxşı olar bu zengin bir gün geleceyini bilirdim özümü aldadırdım ki bu xeber hazıram insan neden özüne yalan danışar belkede en böyük yalanları ele birinci özümüze danşırıq insanların bize qarşı dürst olmadığına inanırıq bes biz özümüz özümüze ne qeder düsrtdük aldığım xeber o qeder ağır idi ki onu düşünmemek üçün bu boş şeyleri düşünmeye çalışırdım o an aftobus biletlerine baxmağa başladım en tez axşam yola çıxa bilerdim ve elede eledim axşama biletimi aldım sonra işe gedib veziyeti izah etmem lazım idi hadiseni işdekilere danışdığdan sonra iş yoldaşım belke sene teyareye bilet alağ diye teklif ireli sürdü o an olmaz menim yükseklik qorxum var dedim daha diye bilmedim ki bu yolu ne qeder uzadarsam anamın ömrü o qeder uzun olacaq bu dile getirersen her şey riyal olacağmış kimi his eledim ve burda bir yalan daha danışmış oldum axşam oldu ve menim yol başladı her zaman yolun en kısa zamanda bitmesini isteyen Sadiq bu defe bitmemesi üçün yalvarırdı bir an düşünmeye başladım bu güne kimi verdiyin her söze sadiq qaldın belke bu defe ehte vefa etmeyesen heç kim bilmediyi bir şeyi bilirdim çünkü anam öz yolunu getmek üçün menim yolumu gözleyir bu defe vefasız ol getme belke yaşamak üçün mübareze aparar ve onun üçün bir ümüt doğar men bunları düşünerken yol nece bitti men nece o xestexanaya geldim xeberim olmadı anamın yanına aldılar ki belke oğlunun geldiyini his edib komadan ayılar ama onlara deye bilmedim anam ayılmadı belke mene bir söz demedi gözlerini açmadı ruhuma toxunaraq vidalaştı o anı o günü nefes aldığım her gün xatırlayacam gün bitti eve geldik anam xeste xanada biz evde dediler ki 24 saat yol gelmisen yat dinlen keşke heç gözlerimi yunmasaydım gören anam yaşayardı men yuxu üçün gözlerimi yumarken anam ebediyet üçün gözlerini yumdu soyuq bir elin mene toxuğunduğunu his eledim ve Sadiq deye seslenirdi bu atamın sesi idi niye bu qeder kövrek ve daha qemli gelirdi qorxuram ne olar o xeberi verme mene yalvarıram ama çare yox idi oyatmaq üçün isarar edirdi ve gözlerimi açtım o cümle atamın dodaqlarından töküldü ANAN REHMETE GETİ ne deyecek sözüm qaldı ne de duracak gücüm yatağdan nece çıxmışam bilmirem aradan saatlar keçib bir az özüme gelende gördüm ata bir terfde bacı bir tefede perişan Sadiq olmağımım vaxtı gelmişti özümü unudub onlara yaren olmalı idim ve elede oldu birinin atası diyerinin anası olmağa davam edirem bezen deyirem bu adı mene vererken meni bununla lenetlediler çiynime ele bir yük qoyublar ki sevdiklerinin yükünü daşımağdan öz yükümü daşımağa macal tapmıram günler hefteyle hefte aylarla ötüşmeye başladı men hele de neler yaşandığını derk etmemişem o evden yene ayrıldım bezen deyirem zeng vurum görüm ne edir bir yeri ağrıyırmı bu gün keyfi yerindedirmi o an xatırlayanda ki artıq yoxdur özümü yene unuduram çünkü ya bacıma zeng vurub ona analıq edirem ya da atama zeng vurub onun atası olmalı oluram göresen bir gün sadece Sadiq olmağı bacara bilecemi…
Yazarın
Önceki Yazısı