Online Üye
Online Ziyaretçi
KİRAZ AĞACINA TAPTIM
Ah sevgilim
Parkinsonlu hayatların rahminde unuttum kadın olmayı
Delici bakışlarına karşılık ondan bu kadar ketumum
Ondan eğreti duruyorum kolunda aşkın
Doğmadan ölmek suçundan yargılanacağımı bile bile kaçıyorum nefesinden
Değerler kanguruydu çıkamadım işte bir mümkün kesesinden
Sessizce geçiyorum kimseye değmeden
Aşıklarım umudu kestiler benden
Bazen kendimi kiraz ağacının en tepesindeki kiraz gibi hissediyorum
En olmuş en güzel en tadına varılası
Kimsenin kolları uzun değil
Ah sevgilim
Uçması gerektiğini neden sadece kuşlar bilir
Zordur anlaması..
Yakında uzunca bir seyahate çıkıyorum
Yok yok asma suratını öyle değil
İçerde gezerim ben dışarda aynı yerdeyim
İnceden sızarım bulutlara
Buğulu rüyalarım ve sınırsız hayallerimle
her şeyim ve her yerde
Tanrı’yı özlüyorum en çok
Kirpiklerinden öptüğüm
Dünyaya onun için sabrettim
Bakma böyle göründüğüme
Kırk yıldır kirpilere örülüyüm
Canımda yeşeren her bir aforizma işte bu batmaların ürünüdür
Hayat bazılarını sille ile bazılarını kuş tüyünde öğütür..
Eskisi kadar seviyor musun sahi beni
Şu dünyada bir tek şey beni çekti ve bir tek şeyden çektim
Ne, ne yediğimi , ne, ne giydiğimi önemsedim
Hep uzaklar canlandı sabahsız gözlerimde
Leylak bahçesi gibiydi renkli kalbim
Sipahilerden kurtulduğum saatlerde
Her şeyi kendim yarattım
Ah sevgilim
Bu gece baş ucuna pembe hayalimi bıraktım
Hatırla beni her kiraz mevsiminde
En tepede hep ben vardım kendi kendime çürüyeceğim biliyorum
Çıkamıyorum keseden
Tek şey nedir dersen
Her şeyi kiraz ağacına AŞK ‘ımdan yaptım..
Canan SERGÜL 🐛
Yazarın
Önceki Yazısı