Acımın Külleri
Zembereği kırık, 
eski bir saatte,
Durur zaman, 
acılar susmaz,
Kırık dökük anılar 
dizilir sessizce,
Hangi söze, 
hangi dosta 
sığar bu yük?

Gece çöker, 
uyur şehir, 
bir nefes bile sessiz,
Ama koynumda, 
ölümün soğuk gülüşü,
Kurnazca süzülür, 
bakışları karanlık,
Gizli bir yaradan 
kan sızar, 
görünmez iz.

Kirpik gölgelerine
düşer 
acıların ağırlığı,
Dudaklarıma 
konan soğuk, 
sabahı bekler,
Hangi uykuya, 
hangi düşe sığar 
bu hasret?
Karanlık 
büyür içimde, 
sessizlik 
kadar derin.

Yitmiş umutların 
külleri savrulurken,
Kırık dökük hayaller, 
dökülür bir bir,
Bir ömür 
süren hüzünle,
sessiz bağdaş 
kurmuş,
Bağrında acının, 
susar ama yakar, 
sözsüzce.

Yıkık duvarlar, 
yarım kalmış 
cümleler,
Göğsümde 
sükût eder,
eski bir aşkın izleri,
Hangi bahara, 
hangi umuda 
doğar bu öfke?
Küllerle örterken 
üzerini, 
her düş 
yeniden dirilir.

Ve yine de yanar, 
görkemli bir yangın gibi,
Ne kül olur, 
ne söner, 
kendini hatırlatır,
Bir başka gecede, 
bir başka gözde 
can bulur,
Unutulmaz 
izlerin yankısıyla,
acı yeniden 
doğar.

sevgi denizi
( Acımın Külleri başlıklı yazı NEJAT HOCA tarafından 6.11.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu