Son Durakta
Son durağa gelindiğinde,
tüm yollar tükenmiş olacak,
ne kadar kaçarsan kaç,
uçurumun kenarına varırsın.
Yolculuk biter,
bir an,
sonsuz gibi gelir insana,
ama o an,
geçmişle yüzleşme zamanıdır.
Dönmek mümkün değil,
geride kalanların gölgesinde yürüyemezsin artık.
Ne kadar uzandıysan,
o kadar yakındır sana şimdi son.
Bir adım daha,
belki sadece bir nefes,
ama o nefesin de ağırlığı var,
her şeyi beraberinde taşır.
İn, inebilirsen bu yükten,
in ki belki hafiflersin,
ama bu öyle kolay değil,
omuzlarındaki ağırlık,
yılların pişmanlığıdır,
toprağa karışmış umutların yankısıdır.
Yükün ağır,
adımların kararsız.
Bırakabilir misin geçmişin bağlarını?
Tutunduğun her şey,
seninle buraya kadar gelmiş,
ama burada,
belki her şeyi geride bırakmalısın,
yoksa bu son durağın bir anlamı kalmaz.
Zaman çoktan geçti,
gece uzun,
karanlık yavaşça sarmış etrafı,
adımlar sessiz,
ve yollar çoktan kapanmış.
İn, inebilirsen bu yolun sonundan,
ama bileceksin ki,
her şeyden arınmak zor.
İn ki, belki hala bir ışık bulursun içinde,
bir umut,
bir kıvılcım,
karanlıkta bile bir yol açan.
Ama o son durak,
en zor sınavdır insan için,
kendinle yüzleşmen gereken,
sonra da geriye ne kalmışsa,
onunla vedalaşman gereken
hüzün denizi
(
Son Durakta başlıklı yazı
NEJAT HOCA tarafından
18.11.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
