Küçük bir kız çocuğu…

Kalbini kıran bir olayın üstesinden gelebilir mi tek başına? Mesela çabalasa bi başına cesur mu derler! Ağlasa kaldığı enkazın altında, silerler mi gözünde ki yaşı! Bir kişi de çıkıp tutmaz mı ellerinden , yanındayım demez mi? O çocuk bi başına kalmaya mahkum mudur? 

     O küçük kız çocuğunu tanıdım ben, sadece güzel tertemiz  kalbini gördüm, çevresi kötü menfaatçi insanlarla kuşanmış sanki, sadece ağlıyor… Oysa ki gülmek nasıl güzelleştiriyor hayatını, haberi bile yok. Yanına çömeldim şaşırdı! Sevilmeye alışık değil ki, ağlaması bitene kadar bekledim yanında, gülerken gözleri parlayan o çocuğun gözleri sırılsıklamdı…  

Göz yaşları dinsin diye her an yanında mı olmam gerekiyor, olurum! Hep bana mı ihtiyacı var, hep varım!  Bi derdi mi var, başı mı sıkıştı, burdayım! 

Ben o istediği sürece hep yanındayım, yoldaşıyım… 

Küçüğüm, mutlu olma zamanın gelmedi mi artık…. 

                                     Sehle Nisa Korkmaz