Sönük bir volkan patlayacak birazdan.
Bir kaleme bir ruhu sığdırıyorum.
Harabe balkona gerili parlak tırabzan,
Gibi kendimi bu hayata uyduruyorum.
Dökülüyor saçlarım ufaktan.
Ama bu babamdaki gibi irsî değil.
Sinirimle sabrımın arasındaki nifaktan.
Kaynaklanıyor bu hırsi meyil.
Bir iğnenin çengeli gibi dünyam.
Ama başıma batan hep sivri ucu.
Bu kadar nefrete boğulmuşken bünyem.
Nereye boşaltacam bu kanlı hıncı.
İçim masmavi gökyüzü rengi,
Dışım zifiri karanlığın dengi.
İçimi, dışıma vuramıyorum bir türlü.
Acaba kim kazanacak bu cengi.
Kendimi bu zamanda kaybettim
Herkesin elinde pilsiz bir saat.
Ve herkesi kendime dost zannettim.
Herkesin dilinde saçma nasihat.
Neymiş ben işimi bilmezmişim.
Adam devri bu devir diyorlar.
Kimseye el açıp, ağız eğmezmişim.
Bu yüzden sırtıma semer vuruyorlar.
Torpil yap evladım, bul da adamını.
Bu düzen bu şekilde ilerlemez.
Adam bul da devlete at kapağını.
Adamsız kimse bu zamanda bir yerlere gelmez.
Kimden medet umayım. Hepsi aciz insanoğlu.
Gemisine sığınınca kurtarıcım olacak Nuh mu?
Anlamıyorum, içimde bir deli Tufan kopuyor.
Söylesene kendine, ben nasıl bir kulum?
Alın artık o kirli bakışlarınızı benden.
Bu hayatı sizler adına yaşamıyorum.
Çekin o beş parmaklı fikirlerinizi bedenimden.
Bu hayatı kendimce yaşamaya uğraşıyorum.
(
Savaşım... başlıklı yazı
Tufan Aslan tarafından
21.12.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
