"NOT: Bu şiir bir hikayeden yola çıkılarak yazılmıştır. İslami kaynaklardan ayrı olarak hikaye edilmiştir.."

*

Nemrut’un ateşi harlanıp yandı,

Bunu gören bülbül bir suya bandı,

Gagasına su alıp ateşe kondu,

Bu suyla bu ateş, sönmez dediler.

Cibril yetişti de tuttu bülbülü,

Bülbülün gözünden kalkmış da tülü,

Gülistan kokuyor İbrahim gülü,

Tutuldu da dili onmaz dediler.

Cibril gül gösterdi, senindir dedi,

Sevinçten yüreği tir tir titredi,

Bülbül kondu gülü zikre ekledi

Dikensiz güllere konmaz dediler.

Göç eylerken bülbül Mısır’da Nil’e,

Hediye mi geldi sana bu çile,

Gül mü dikilir hiç bulanık mile,

Bülbüle gülünden dönmez dediler.

Özbekoğlu sen de derdini deşme,

Kazılırsa su çıkar çöldeki eşme,

Rabbini zikreder göz iki çeşme,

Kalbinde sızısı dinmez dediler.

11.12.2024 Ankara

Durmuş Ali ÖZBEK

Kültür Bakanlığı Halk Şairi