
Anılarımın Gölgesinde
Kaybolmuş Gibiyim-1-
Yüreğim hüznün hırkası ile
örtülmüştü sanki, yüreğimde sevince dair bir kıpırtı dahi yoktu. İnsan
sevdiceğinden ayrı kalınca hiçbir şeyin tadı olmuyordu. O yar ile uzun yol
yürüyeceğim dediğinde bakıyorsun bir anda yol sona gelmiş, ayrılık kapıya
dayanmış. Bir an için zaman durdu sanki; anılarımın gölgesinde kaybolmuş, geçmişin
sıcak anlarıyla dolmuştu zihnim. Gözlerim, onunla geçirdiğimiz o güzel günleri
canlandırmaya çalışıyordu. Her gülüşü, her bakışı, içimde bir özlem ateşi
yakıyordu. Ama şimdi, her şey bir hayal gibi uzakta kalmıştı. Ayrılık, içimdeki
boşluğu daha da derinleştiriyor, kalbimdeki yarayı açıyordu. Her sabah, yeni
bir güne uyanmak için kendimi zorlasam da içimdeki hüzün ağır bir yük gibi
üzerimdeydi. Günler geçtikçe, onun yokluğu daha da belirginleşiyor, hayatın
tadı tuzu kalmıyordu.
Devam edecek inşallah.
Mehmet Aluç