Online Üye
Online Ziyaretçi
Aklımın içindeki ben,
Sessiz bir deniz, derinlikten gelen.
Bir fırtına kopar, bazen ansızın,
Bazen de dingin, huzurla dolan.
Düşünceler bir nehir gibi akar,
Kimi berrak, kimi bulanık çağlar.
Kendiyle konuşur insan bazen,
Aklının içinde saklı bir evren.
Kim bilir kaç yüzüm var benim bende,
Gölgeler dans eder gece perde perde.
Kimi zaman dost, kimi zaman düşman,
Aklımın içindeki ben, hep yanımda olan.
Sorular sorar, cevap bulamaz,
Kimi zaman susar, kimi zaman bağırmaz.
Bir yolculuk bu, sonu belirsiz,
Aklımın içinde ben ve sessizlik.
Belki de bir aynadır bana dönen,
Gerçekleri gösterir, saklanamayan.
Ve ben yürürüm bu yolda hep,
Aklımın içindeki benle el ele, tek.
27.01.2025 Ankara
Durmuş Ali ÖZBEK
Eğitimci Yazar
Kültür Bakanlığı Halk Şairi