Kalbim Mi Desen Desen Bilemem Ki Ne Desem

"Sevgili kalbim! Neden hâlâ apartman boşluğunun gün ışığı görmeyen penceresinde kuş sesleri beklersin?" (Alıntı) 

Bekleyişler... 
Serzenişler... 
Düşüşler... 
Belki de çürüyüşler...  
Ve de gizliden gizliye (k)/özleri dökülesi düşler...                                         

Sarıldığım, sarsıldığım, tutunduğum, tutulduğum dağınık tebessümlerimin yamaçlarında tüten dallarım... Akreple, yelkovandan sızan dünlerimin yarınlarında ne kadar varım? Adımlarım nemli duvarlarımdan kayıp giderken kalbimin yokuşlarına sığındığım... Yok oluşlarımın merdivenlerinde tökezlerken, "kendimi" hangi var oluşlarımda yitirdiğimi, bitirdiğimi asla bulamadığım... Ne tamım ne de tamam; adına yaşamak dediğim renkli rüyalarımın kırık dümeninde tümlediklerim nasıl da yarım yarım! 

Katlandığım, saklandığım, yaslandığım limitsiz  burukluklarımın dikişsiz izlerinde süslenen, tütsülenen yapraklarım... Olduramadığım sandaletlerimin zemininde ıslak, tepetaklak yalnızlıklarım... Dolduramadığım yanlarımın sandalyesi gıcırdarken silindiğim, yenildiğim belki de yenilendiğim yerden tekrardan uçmak isteyen kanatlarım; ne benim ne de nefessiz kaldığım, daldığım gecelerim benim dengim! İçimde büyüyen kavgalarımın gölgesine iğnelediğim, irdelediğim; doğduğum günüme  anlamlar yüklediğim ve de hayali pastalar üflediğim... Erteleye erteleye her defasında kendimden verdiğim ve de karşılığını göremediğim: "Sev(il)mek" tek isteğim, tek dileğim... 

"Zaman" denen çarkta dönen, dönerken söylenen, söylenirken de sönen umutlarımın siyah çerçeveli gözlüklerine astığım yüreğim... Kaç parçaya bölündüğüm, kaç parçadan örüldüğüm, kalbimin penceresine dizdiğim ve de dizginlediğim ömrüm bir kördüğüm...  Derinlerimde en sadık, en tanıdık acıyla üşüdüğüm bir göçüğüm! Yaralarımın çıkmaz sokaklarında kaybolduğum, son bulduğum için de ağlayacak kadar küçüğüm! Başımın okşandığı, annemin sesiyle gerçeklerle yüzleştiğim, örtüştüğüm "sen ağlasan da dünya dönüşünden hiçbir şey kaybetmeyecek" nidalarına kızsam da annemin hep ümitler yüklü yarınlarına iyi ki yenik düştüğüm... Boğazımda yutkunamadığım en acımasız bir düğüm... 

"...Buraya umutlu günler koydum. Şimdilik uzak gibi görünüyor ama kim bilir, birazdan uzanıp dokunursun..." (Alıntı) 

NOT: Her ne kadar yaşamımızın sayfalarında acılar, kederler, dertler, zorluklar olsa da her şeyin üstesinden gelebilmek adına her birimizin yüreğine ben de umut tohumları serpiştiriyorum... Umut var ise yaşanılacak günler hep vardır: Yeşerelim/yeşertelim... 

BÜŞRA DALGIÇ




( Kalbim Mi Desen Desen Bilemem Ki Ne Desem başlıklı yazı Gülen Düş tarafından 1.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu