BU GÜNÜ MÜ BULDUN ÖLMEM DÝYESÝCE

             Askerden henüz yeni gelmiþti Cacýðýn Memmet, bir süre arkadaþlarýyla hasret giderdi, köyün içinde onlarla gezerken aradan geçen dört yýl süren askerlik ayrýlýðýnda köydeki deðiþikliklere kendisini alýþtýrmaya çalýþýyor bir yandan da soran olursa oradaki hatýralarýný ballandýra ballandýra anlatýyordu.

             Babasý Cacýk Eset diðer köylülerine göre bir tabaka maddi yönden ilerideydi, köyde bakkal çalýþtýrýyor, hem köyünün hem de çevre köylerin bakkaliye ihtiyaçlarýný yüklediði at arabasý ile yýllardýr her Pazar günü karþýlamaya çalýþýyordu. Köylünün geçimi çiftçilik ve hayvancýlýk olduðundan Cacýk Eset bu iþlerin arkasýna yetiþemiyor haliyle bir yardýmcýya ihtiyaç duyuyordu. Ne de olsa yaþlanmýþtý. Oðlunun saðda solda gezmesine birkaç zaman göz yumsa da býçak kemiðe dayanmýþtý ona artýk tanýdýðý müsamahaya bir son vermeliydi.

              Memmet akþam yemeðinden sonra her zaman ki gibi izin alýp evden ayrýldý, Cacýk Eset hanýmý Fersiz Nurdan’la baþ baþa kalýnca oðlunun ilerisi için kendi aralarýnda uzun tartýþmalar sonucunda birtakým kararlar aldýlar.

             Cacýðýn Memmet hanýmý Narin’le evleneli sekiz on yýl kadar olmuþ, bu geçen süre içerisinde üç oðlu bir de kýzý dünyaya gelmiþti. Bakkaliyeyi artýk kendisi iþletiyordu. At arabasý ile þehre geliyor toptancýdan aldýðý malzemeleri evde yaptýðý depoya yerleþtiriyor lazým olanlarý oradan alýyordu.

             Cacýðýn Memmet dükkaný yaþlý babasýna býrakýp at arabasýyla köylere beþ altý gün süren çerçiliðe çýkýyor, hem satýþ yapýyor hem de askerde sýhhiye olduðundan hastalara ücret karþýlýðý iðne vuruyor, kendince de tedavi ediyordu. Aradan geçen yýllar içerisinde hem bakkaliye hem de saðlýk açýsýndan aranan birisi olmuþ köylüler onun gelmesini dört gözle bekliyorlardý.

             Günler böyle tatlý ticaretle sürüp giderken çerçiliðe çýktýðý bir seferinde bulunduðu köyü sorup soruþturarak bulan uzun yol kat etmiþ, atý kan ter içerisinde kalan dayýsýnýn oðlu Murat yanýna geldi. Murat telaþla “Memmet abi Eset eniþtem sabah dükkanda ölmüþ, cenazesi kalkacak, herkes seni bekliyor” derken soluðu daldan alýyordu. Cacýðýn Memmet öfkeyle yaktýðý sigaradan bir nefes çektikten sonra “Bu günü mü buldun ölmem diyesice” diye somurttu.

             Aradan yirmi ya da yirmi beþ kadar yýl geçmiþ Cacýðýn Memmed’in iþleri bayaðý ilerletmiþti. Üç oðlu Volkan, Resul ve Hamit çocukluklarýnda hem okumuþlar hem de boþ vakitlerinde babalarýna yardým ederek ticarete alýþmýþlardý. Memmet kazandýkça çok hýrslý birisi olmuþtu, yýllar geçtikçe köyde nüfus çoðalmýþ köy nahiye olmuþtu. Artýk bir kapta durulur muydu? Bakkala ilaveten Mandýra, odun kömür çimento ardiyesi gibi iþleri de büyüyen çocuklarýný baþýna dikerek devreye sokmuþtu.

             Cacýðýn Memmet artýk þehre toptancýya malzeme almaya gitmiyor toptancýlar marketleþen dükkanýna malzeme getiriyorlardý. Bir kamyonet satýn almýþtý, ona yüklediði malzemeleri kendisine yardýmcý bir þoförle köy köy dolaþýp satýyor bu arada yaþlanan elleri titrese de iðne vurmayý da ihmal etmiyordu. Yaþlanýp gözünde fer kalmadýðýný aklý kesince oðullarýndan birisini sýrasýyla yanýna alarak onlara köyleri ve köylüleri öðretmeye baþladý.

             Cacýðýn Memmet zamanla oðullarýný evermiþ ileride tatsýzlýk olmasýn diye mal taksimine giderek Volkan’a mandrayý, Resul’a ardiyeyi, marketi de Hamit’e devretmiþti. Hamit babasýna yardým etme sýrasý geldiðinde köy köy gezerken ticareti öðrenmiþ, köyler ve köylüler hakkýnda bayaðý bilgiler edinmiþti. Markette iþçiler çalýþýyor, babasý Cacýðýn Memmet'de onlarý oturduðu koltukta takip ederken iþ baþa düþen Hamit köy köy dolaþarak ticarete devam ediyordu.

             Hamit de zamanla para cebine aktýkça týpký babasý gibi hýrsýna yenilir olmuþtu, her iþten bir parmak banmak istiyordu. Çýktýðý çerçilikten eðer satmaya götürdüðü somunlarýn bayatlamayacaðýný bilse akþam eve dönmek aklýndan geçmiyordu.

             Yýllar böyle akýp giderken günün birinde “Falan köyde cenaze var satarým inþallah” düþüncesiyle aracýna sattýðýnýn çok fazlasý somun ekmek yüklemiþti. Gel gör ki cenaze ertesi gün kalkacaktý. Aracýný hiç gitmediði köylere sürmek zorunda kalsa da vakit akþama yakýn aðabeyi Volkan bindiði araçla arýya sora onu bulmuþtu. “Hayýrdýr abi bu telaþ” diye titrek bir sesle sordu. Volkan o anda kendisine hakim olmadý, gözlerinden boþalan yaþlara hýçkýrýklar da dahil olmuþtu. Kendisini biraz toparladýktan sonra “Kardeþim babamýzý kaybettik”. Hamit büyük bir soðukkanlýlýkla  “Bu günü mü buldun ölmem diyesice, elimde bir sürü somun kaldý” derken etme bulma dünyasýnda yaþadýðýnýn farkýnda bile deðildi.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN KIRÞEHÝR 04 02 2025 GERÇEK YAÞANMIÞLIKLARDAN