Ateşler yanıyor, gecenin koynunda,
Kıvılcımlar düşüyor yıldızlar boyunda.
Bir sır gibi saklı yanan alevde,
Zaman eriyor küle her nefeste.

Rüzgârlar esiyor, fısıltılarla,
Yanan düşlerim savruluyor ufuklarda.
Göğe yükselirken külden dualar,
Sessiz çığlıklar dökülüyor rüyalardan.

Bir ateş kor gibi içimde yanar,
Ağlayan alevler rüzgâra karışır.
Sonsuz geceye yazılır külden sözler,
Yakar, söndürür, yeniden doğurur.

Dilimde is, elimde köz,
Yanmaksa kaderim, bırak öyle olsun.
Alevin içinde bir hayat saklı,
Ve küllerin ardında bir umut doğsun.

AHMET NEJAT