Bu gece gidiyorum senden..
Gelirken çiçekler açan yollar,
Giderken toz duman oluyor..

Bazý piþmanlýklar;
Tabelaya bakmadan girip,
Çýkmaz sokakta olduðunu,
Yolun sonunda anlamakmýþ.
Ben seninle girdiðim bu yolda,
Sonsuz yanlýþý, yolun sonunda anladým.

Ýki ucu senli bir mutsuzluktu yaþadýðým.
Yanýmda yokluðunu yaþamaya deðil,
sana ihtiyacým vardý...
Yanýndan geçerken omzuna çarpardý kanatlarým,
Senin umrunda bile olmazdý..

Bu gece ben seni deðil,
Sensizliði terk ediyorum..
Kýsýk ateþte demlenmiþ bir sevdayý,
Fütursuzca harcadýk biz..

Eskiden herkese kör, sana hep aþýk olurdum.
Biz seninle, ölümsüz þiirler tarafýndan akrabaydýk,
Bu yüzden nerede bir þair ölse,
Bizim satýrlarýmýz aðlardý.
Senin göðün benim bulutuma çarptý,
Kar taneleri büyüttük, kadifemsi kundaklarda.
Bilemezdik duygularýn, buz daðýna döneceðini.
Yosunlar sardý yaþlarýmýzý..

Sancýsýz bir doðum gibi,
Birden kollarýmda belirdi,
Susuz ve uykusuz sabahlarým..
Yakýna çaðýrdýk uzaklarý..

Þimdi geçmiþe hiç bir iz býrakmadan,
Geleceðimizden vazgeçiyorum..
Tutunmadan geçmeye çalýþýyorum,
Kýrýk dökük sallanan köprüden,
Her adýmda çatýrdýyor ayaklarýmýn altý.
Söyle þimdi, senin sýratýn benimkinden incemiydi?

Yaþlarým üzerine sýçramasýn diye,
Uzaktan bile silmedin gözlerimi..
Beddua yazamaz benim kalemim ama,
Benden sonra kabul gördüðün her yürek,
Islatsýn gözlerini..

Kaçýncý cinayetimde tutuklanacaðýmý düþünmeden,
Gömüyorum, kýra kýra öldürdüðüm kalemleri..
Sorgumu yapan silgilere borçlu çýkýyorum.

Sen daha neyi anlamadýðýný bile anlayamadan,
Ben aðlar adým gidiyorum...

Bu gece gidiyorum senden,
Þiir geceler sevgili...