Bilsin ki hayat,

bir nehrin yankýsýdýr,
suskun kayalarýn arasýnda
bir ses arar kendine.

Bir sabah,
karþý kýyýda solmuþ çiçekleri fark edersin,
rüzgarýn ardýnda
bir çaðrý duyarsýn belki,
ama anlamazsýn.

Gülümseyerek gelen gölge,
sessizce
kalbinden geçerken,
arkasýnda unutulmuþ bir zaman býrakýr.
Bir bakýþ,
bir söz,
bir gülüþ
ve kaybolan bir iz.

Bilsin ki hayat,
görünmez bir yolcudur,
izleri taþýn altýnda,
sesi rüzgarýn içinde saklýdýr.

Düþen her yaprak,
bir hikaye yazar
ve hiçbir hikaye
gerçekten bitmez.

Gecenin yýldýzlarý,
bir sýrrýn peþinde sürüklenir
ve sabahýn ýþýðýnda
yeni bir gölgeye dönüþür.

Belki de gerçek,
zamanýn içinde kaybolan
o tek nefeste saklýdýr.

Ve hayat,
her kayboluþun içinde
kendini bulur.

çilekeþ*