Yalnızlık, bize kalmış eski bir ezber.
Aklıma düştükçe kalbim tekler,
Vücudumdan boşanır soğuk terler.
Bilirim ki yaşamak, ölmekten beter.
Geceler karanlık, uykusuz geçer.
Eli ruhumu yakar, deşer.
Bedenim söner, ruhum gürler.
Hayat arkadan acı acı güler.
Uçar bir bir dertler, kederler,
Yakama yapışır sert eller.
Acılarda kalmış ondan izler,
Sisler arasında gözükür kalpler.
Kimse bilmez ki bu son sefer.
Çehrede saklı gizli hisler,
Karanlıkta parlar eşsiz gözler.
Herkeste bulunur bir bekler.
Kapıyı bekler bir nefer,
Gelince kalp bahara erer.
Dünya olur gurbet eller,
Beden çürüse de ruh bekler.
Hayat kısa, yaşamaya değer.
Şafak sökerken umut veda eder.
Arkada kalan yoksa, ruh kimi bekler?
Gelecek, geçmişe mazi derler.
Kalp durunca son bulur dertler.
Uçar göğe nuru, yere eğler.
Toprakta kaybolur bir bir renkler.
O saatten sonra kesilir sesler.
Bir bir örmüş ağını kader,
Sanma ki var sonda zafer.
(
Acı Hayat başlıklı yazı
vo tarafından
4/4/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
