Online Üye
Online Ziyaretçi
ÇOCUK
KALBİ : YARINSIZ ÇİÇEKLER
Çocuklar,
Evlerimizin şenliği, hayat kaynağımız
çocuklar,
Ağlaması bile müziktir kulağımıza, ruhumuza.
Şen, şakrak halleriyle en değerli
varlığımız.
Kıpır kıpır hallerine şu fani âlemi
değişmem.
Bahtı gülmedi;
Hep içine ağladı,
Al al olmuş yanağı,
Soğuktan yanıyor.
Çocukların bahtı hiç gülmüyor ki,
Ya anadan azap görür, ya babadan ya da
zalimlerden,
Okul çantasıyla kaybolur, ayakkabısı
sahibini bekler.
Kaybolur gider de, hangi zalimin elinde,
çaresiz ve sahipsiz
Zalimler!
Kasaplar!
Sapkınlar!
Çekin o kanlı ellerinizi çiçeklerimizin
üstünden
Vicdan firar eylemiş, kasap olmuş, içinizde
büyüyor!
Yaptığınız bu zulümlerden hayvanlar hicap
duyuyor
Ah çekenler,
Özlem demi dökenler,
Yürekten yaralıdır evladına.
Dualar, ağıtlar, semaya açılan eller.
Hayalleriyle kaybolan o masum çocuklar için
Sarı şekerim,
Kestane gözlüm,
Deniz bakışlım,
Ah Yusuf yüzlülerim!
Gamzeler açar yüzünde gülistana döner
masumca,
Yumuk yumuk ellerin, yumuk bakan gözlerin,
Dünyaya geldiğine şaşacaksın, hıçkırığını
yutacaksın,
Gözyaşının nehrinde yelkenini açacaksın.
İnsanlığın kayıplarını çocuk kalbinde
ararsın.
Al beni çocuk!
O temiz kalbine sar beni, sar!
Masumiyetin mabedi o yüreciğinde yer aç
bana,
Sığmak isterim yüreciğine, inan bana çocuk.
Bir ümitle, kendimi bulurum kim bilir!
Mankurtlaşmış insanlardan göm beni
yüreciğine
Göm çocuk!...
Ta yüreciğinin derinliğine…