Bu akþam,

Güneþ terk ederken beni,

Ýçimde tanýdýk bir burukluk,

Asýrlarýn tortusu bir uyuþukluk,

Zihnimde berduþ bir serseri

Ve vuslatýmýn gözleri sürmeli,

Bu akþam…

Bu nasýl bir bahar?

Kar düþüyor taze çiçeklerime

Ve bu nasýl bir katar?

Varmýyor bir türlü menziline.

Ömür dediðim bu dünya sürgününe,

Hangi can dayanabilir ki,

Benim dayandýðým kadar?

Gelmiyor bir türlü vuslat,

Akrep ve yelkovan acýmasýz cellat,

Kalmadý serde akýl

Belki de yok yazgýmda murat.

Oysa baðrý açýk beyaz gömlekli bu genç,

Cebinde taþýrdý hayalleri,

Nasýrlý ve kocaman elleri,

Hayat çeþmesinde ýslatýrdý gür saçlarý,

Bir yumrukla duman ederdi düþmanlarý,

Her daim diri ve her güçlüðe ayný keskin direnç.

Bazen parçalý bulutluydu ancak

Tüm ömrüne ve hayallerine ne zaman indi bu felç?

Belki de yalan tüm yaþananlar,

Duygular,

Duygulanmalar,

Ýçli içli aðlamalar,

Ölümüne baðlanmalar,

Kayýplara yakýlan aðýtlar,

Okunanlar,

Yazýlanlar,

Zayii olanlar

Ve dahasý koskoca bir yaþam,

Sanýrým hepsi yalan bu akþam…