Geceler sitemkâr, gündüz yaralý,  

Bir ah çekilince hüzün sarar caný.  

Ah, mehtaplý çiçeðim, buðulu gözlerde,  

Kargalar efkâr saçar göklerde.  

Sen ki sütun bacaklarla gelirsin,  

Alev dudaklarla buseni verirsin.  

Gözlerin trajik, bir perde keder,  

Üþür yürek, serin rüzgârla her yer.  

Beni sevdiðinde sorarým: "Kim bu kadýn?"  

Saçlarým ak bir deniz, gözlerim yorgun.  

Sen hep genç, bir Afrodit misali,  

Bense solmuþ resimlerin ýssýz hali.  

Bir mehtap verdin, dumanlý ve sarý,  

Üzüm yapraðýnda kýraðýyla sarýlý.  

Git artýk, þarap kokan tenin sonsuz,  

Vakit doldu, kargalar uçar hükümsüz.