Hangi Kýþýn Ayazýnda Kaybolduk

Hangi rüzgâr esti de aldý seni benden?

Hangi kýþýn ayazýnda kaybolduk

Hangi sokak adýný sustu da yolumuzu yitirdik?

Hani söz vermiþtik baharlarda uyanmaya

Gözlerimde açan çiçeklerim soldu

Ellerimde bir zamanlar tuttuðum sýcaklýk

Þimdi soðuk gecelerin iç çekiþiyle

Sessizliðin en aðýr yükü gibi taþtan aðýr ve soðuk

Ne ara yenik düþtük boranlara dehlizlere?

Bir hastalýk geçti ama ayrýlýk daha aðýr

Adýný fýsýldayan rüzgârlarý duymaz oldum

Bedenim aðýrlaþtý en çok da ruhum

Sensizliðin uçurumunda bekleyen bir gölge gibi

Bir baharý görmeden

Ömrümüz hangi mevsime sýðacak?

Söyle hangi rüzgâr esti de aldý bizi benden?
Hangi kýþýn ayazýnda üþüdük hangi sokakta kaybolduk?
Hani söz vermiþtik baharlarý görmeye
Ama yarým kaldýk tamamlanamayan bir hikâye gibi

Biz hangi ara yenik düþtük boranlara?
Gözlerimiz hala yollarý arýyor
Ama hiçbir yol bize çýkmýyor artýk
Sessizlik adýný suskunluða örüyor

Bir hastalýk bitti þimdi bir diðeri yapýþtý yakamýza
Adýna ayrýlýk dediler
Ama bu kadar acý bu kadar aðýr olmamalýydý
Bedenim yoruldu en çok da ruhum
Ve içimde bahar-sýz bir kýþ yaþýyorum

Sensizliði anlatmaya yetmiyor kelimeler
Sesin hala rüzgârda kaybolmuþ bir yanký
Ve ben vuslatýn gölgesinde bekleyen bir yolcu
Bir gün rüzgâr seni geri getirir mi dersin?

Söyle hangi rüzgâr esti de aldý bizi benden?
Hangi kýþýn ayazýnda üþüdük hangi sokakta kaybolduk?
Hani söz vermiþtik baharlarý görmeye
Ama yarým kaldýk tamamlanamayan bir hikâye gibi

Bir vedanýn aðýrlýðýný taþýyor omuzlarým
Gözlerim yollara deðdikçe
Ýçimde yankýlanan boþluk büyüyor
Ve hiçbir çaðrý sana eriþmiyor

Biz hangi ara yenik düþtük boranlara?
Geceler bizden sessiz günler eksik
Rüzgâr adýný fýsýldýyor ama ben duyamýyorum
Ve ben vuslatýn eþiðinde bekleyen garip bir suskunum artýk

Mehmet Aluç