Hayatım darma duman, suskunluğun bedeliyle,
Yardım etme, öldüm kaldım kendi çaresizliğimin kasvetiyle.
Hayatım bitti, çöl oldu geçmişimin izleriyle,
Artık sevsem de sevemez oldum hayatımın anlamlı biçimleriyle.
Basit olan bir istek, bana oldu zehirli zıkkımın tatlı kokusu;
Alınca tadını, boğazım çürüdü, şiirin bozuk mayalı acılı korkusu.
Tek ihtiyaç, bazen düşün, sonsuz kaderi;
Ama uyanır, ölürsün, zift gibi kanın yataktaki eseriyle,
Günün başlar melankoli sevriyle.
Kuyuda kaldım çaresizce, yardım eden olmadı,
Bıraktılar beni bilerek, ölümün eşiğinde,
Vurdular ellerimle tutunduğum dal parçasına.
Ölüm, birer metaforun ötesi, istek değil ihtiyaç hali oldu;
Vurucu hayatın yorucu, boş duran optimist beklentisi.
Şiirlerim bağırırdı dertleriyle, bir tutan bendim,
Eserlerin üzücü haberleriyle,
Asitli toprak kokulu, metafor dışı olan ölüm kaderiyle.
(
Bırakın Öleyim Kendi Benliğimle başlıklı yazı
enes-dogan tarafından
5/12/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
