Sessiz Çığlıklarım
Yosun tutmuş anılarım suskun gecelerimde
Gönül bahçemde solgun güllerim açıyor
Rüzgâr eski bir şarkıyı fısıldarken
Hüzün, yaprak yaprak dökülüyor gönlümde
Penceremde yağmurların izleri
Gökyüzü griye boyanmış sanki
Sokak lambaları karanlığa sığınmış
İçimdeki sevinçler
suskun kalmış
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Ben ise sensizliğe
Bir kırgınlık bir özlemle
Hiç geçmeyen bir acı var içimde
Gecenin koynunda üşüyen yıldızlar
Sessizliğe gömülmüş eski sokaklar
Ay solgun ışığını dökerken üzerime
Sensizliğin rüzgârı savuruyorum düşlerimi
Bir zamanlar bahardın içimde
Gülüşlerin açardı dallarımda
Şimdi ise sararmış yapraklar gibi
Savruluyorum mevsimsiz bir hüzne anılarımızı
Gönül bahçemde eksik bir melodi çalar
Rüzgârın getirdiği kırık bir ezgi sanki
Sensiz geçen her akşam
Biraz daha eksiltiyor içimdeki ışığı
Yosun tutmuş anılar suskun gecelerimde
Gönül bahçemde solgun güller açıyor
Rüzgâr eski bir şarkıyı fısıldarken
Savruluyorum mevsimsiz bir hüzne anılarımızı
Saatler durmuş gibi akşamlar uzun
Gözlerimde yankılanan eski bir sonbahar
Sana dair ne varsa rüzgâra karışıyor
İşte ben her esintide biraz daha eksiliyorum
Sokak lambaları karanlığı seçmiş
Ben ise seni
Ama sen çoktan gitmişsin
Ve ben de sensizliğin içinde kaybolmuşum
Mehmet Aluç
Not: Kurban Bayramınız Mübarek olsun.
