Online Üye
Online Ziyaretçi
Sardılar yüreğime kırık aynaları,
her baktığımda düşen yüzümü topluyorum.
Akşam, bir yaralı kuş gibi kanat geriyor
penceremde; sözcüklerim paslı bir bıçak…
Sonbahar dökülüyor saçlarımdan,
her yaprak bir veda gibi titriyor.
Gökyüzü çatlıyor yavaşça,
içime yağıyor mavi bir keder…
Ömrüm, kum saatinde sıkışmış
bir telaş… Zaman, avuçlarımda
eriyor. Gölgeler büyüyor duvarlarda,
kendi sessizliğimi bozuyorum…
Bir şehir ki harflerle yıkılmış,
sokaklarında aşkın cenazesi.
Tek suçlu benim; küllerinden
yeni yangınlar üreten!..