Birini Özlemek Bir Kader Değildir Ama Sevmek Bir Kaderdir..!
Birini özlemek bir kader değildir ama
sevmek bir kaderdir. Seni sevmeseydim, yalnızlığıma mutlu bir hayat
yaşatacaktım belki de. İnsan sevdikçe düşündüğü şeylerin sayısı
azalır/mış? Yağmurlu bir kente açılan gözlerime gösterebileceğim hiçbir
şey yoktu, parmaklarım dışında... Konuşmayı öğrenmeseydim diyordum
kendime, kızarak... Çünkü insanlar bilmek istediklerini değil, sadece
duyulması gerekenleri duymaya muhtaçlardı... Hiç konuşmasaydım, mesela
saçlarına dokunamayacaktım... Garip bir döngü içerisindeyim, ya sabah
olmasın, ya da gözlerim hep karanlığa uyansın... Sen olmayınca zaman
nasıl oluyorsa olduğu yerde sayıyor... Bütün saatler gidişine takılmış,
geçmiyor zaman, zaman geçmiyor... Saat hep aynı yerde takılmış,
saat19.15...
Sadece bilmek istediklerimin ötesine geçebiliyorum ve
sana erişebiliyorum sen bana yaklaştıkça... Bazen hiç gitmesen diyorum
yanımdan... İşte o zaman başa çıkamadığım tek şey seni özlemek oluyor...
Ne zaman sen gelsen, güneşi görebiliyorum ve fark ettim ki, sen yanımda
olunca üşümüyorum, deli divane dolaşıyorum ortalarda... Her şeyin bir
ilki vardı, nicedir benliğimi unuttuğum aynalarda yeniden kirpiklerime
düşler sürebiliyorum... Her sabah yeniden uyanıyorum yokluğuna,
bilmiyorsun ki; sana ayırdım hep solumu, hadi kapat gözlerini ve uyu...
Sana
yazılmayı bekleyen bir yazı var önümde, kelimeler birbirine girmiş,
sanırım imlam fena bir halde bozuk ya da seni özledim... Her sabah
yeniden uyanıyorum, her sabah... Odam da bir koku var, seni
hatırlatıyor, bir yüz var gözlerimin içinde kendime utanıyorum, kendime
gülüyorum... Birini özlemek bir kaderdir, çünkü sevginin tam
ortasındasındır... İhtiyacım olan tek şey özlenmekti belki de, bunca
zaman beklediğim özlediğim, uzak bir yoldan gelecek hissiyle, sevmeye
çalıştığım ama anlatılmayacak bir halde sevdiğim... Uzaktasın,
geliyorsun ve yeniden aynı uzaklığa, aynı kente gidiyorsun... Bizi
ayıran uzaklık değil aslında, özlemek için kaçıyoruz birbirimizden,
özlüyoruz da, özlüyorum da, yanımdayken dokunurken saçlarına
özlüyorum... Niye bilmiyorum ama kendime kızıyorum, keşke hiç
susmasaydım, geç kalmazdım belki de, sana, her şeye... Söylemek istedim
ama hep sustum... konuştum... ve yine sustum... Devrik cümlelerle
söylenen her şeyi sevdim... Seni sevdim, azı yok ama çoğu hep sonda...
Seni çok sevdim...
Birini özlemek bir kader değildir ama sevmek bir
kaderdir... Çünkü sevgisiz bir özlem, kanımı donduran bir şubat soğuğuna
benzerdi... Seni özlemek bir kaderdi, seni sevmekte öyle... Gerçeklere
ihtiyacım var ve sana... Her sabah yeniden uyanıyorum yokluğuna,
bilmiyorsun ki; sana ayırdım hep solumu, hadi kapat gözlerini ve uyu...
‘Gri&Giz'
(
Birini Özlemek Bir Kader Değildir Ama Sevmek Bir Kaderdir..! başlıklı yazı
ozgur-havuz tarafından
8.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.