Kıymık
Yersizdir bu yakınmalar, öyle pek muhterem değil.
Kelimeler yalnızlığa yakın, insanoğlu da karanlığa.
Gecenin koynunda kaybolur her umut kırıntısı.
Gözler susar, kalp alışır artık yalanlara.
Çıplak gelirken bu dünyaya, örtülüdür düşüncelerin.
Neye fayda?
İlan etsen de kendini ilah diye,
Küçük bir kıymık yeter — derine.
Doğar ve göçer her bir zerre.
Elindeki sopayı çaksan da geleceğe,
Ayrılmaz çizgin yarından öteye.
Tamamsa vakit, bırak kıymıklar konuşsun.
Son perde de sahne boş olsun.
İnsanın kendine bile yetmediği yerdeyiz.
Bu sessizlikte saklanan sadece biz değiliz.
(
Kıymık başlıklı yazı
vo tarafından
6/28/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
