🎭 TİYATRO OYUNU: "Sana Suyum İşte"
Yazan: Hasan Sabbah
Karakterler:
Sabbah – Sessiz, duygularını içine gömen bir adam.
Bayan – Güçlü görünmeye çalışan ama kırılmış bir kadın.
Bahçıvan – Anlatıcı, gözlemci, bilge. Sembolik olarak hayatı, zamanı veya vicdanı temsil eder.
---
🎬 SAHNE 1 – "Bahçenin Sessizliği"
Dekor:
Kır çiçekleriyle dolu bir bahçe. Arka planda eski bir fıskiye, birkaç saksı, hafif esinti. Sabah ışığı yumuşak.
(Bahçıvan öne çıkar, seyirciye döner. Elinde topraklı elleriyle bir kürek tutar.)
Bahçıvan (seyirciye):
Bahçeler…
Bir ömrün aynasıdır.
Kimisi sadece bakar,
Kimisi eker, bekler…
Kimisi koparır.
Bu bahçede bugün,
Koparılanla sulananın
Hesabı görülecek…
(Sabbah diz çökmüş, çiçekleri tek tek koklar. Bayan uzaktan izler.)
Bayan:
Yine yalnızsın, Sabbah.
Ne yapıyorsun?
Sabbah:
Çiçek kokluyorum.
Bayan:
Tek tek?
Sabbah:
Her çiçeğin kokusu farklı.
Sen gibi kokan yok.
Bayan:
Beni sevmiyorsun o zaman.
Sevsen, koparmazdın.
Sabbah (başını eğer):
Bazı çiçekler…
Koparılmasa eziliyor.
Ben seni saklamak istedim.
Solmaman için.
(Bahçıvan usulca çiçeklere su döker, söze karışır.)
Bahçıvan:
Kökten alınan çiçek,
Nereye dikilirse dikilsin,
Eski toprağını özler.
---
🎬 SAHNE 2 – "Toprak Altı"
Dekor:
Gün ilerlemiş. Çiçeklerin gölgeleri uzamış. Bahçe yorgun görünüyor.
Bahçıvan kenarda bir saksıyı temizliyor.
Bayan:
Ben o çiçeğin kendisiydim Sabbah.
Beni kopardın.
Topraksız kaldım.
Sabbah:
Ben seni kurutmadım.
Sen sustun.
Sen uzaklaştın.
Bayan:
Ben su istedim.
Sen suskunluk verdin.
(Bahçıvan, topraktan bir çiçek alır, saksıya koyar. Sabırla anlatır gibi.)
Bahçıvan:
Suskunluk da bir sudur aslında.
Ama çiçeğin cinsine göre
Ya can verir...
Ya yakar.
Sabbah:
Sana suyum işte.
Hatıralarla suluyorum seni.
Bayan:
Ben hatıra değilim Sabbah.
Ben yaşayan bir çiçektim.
Senin bahçende değil…
Kendi toprağımda yeşermek isterdim.
Bahçıvan (seyirciye):
Seven, bazen eker…
Ama bazen de salıverir,
Toprağa düşsün diye rüzgarla.
---
🎬 SAHNE 3 – "Gölge Çiçeği"
Dekor:
Gün batımı. Bahçede kızıllık. Kurumuş bir çiçek, ortada duruyor. Sabbah ve Bayan karşılıklı susuyor.
Bahçıvan (ortaya çıkar):
Bir bahçıvan bilirim.
En güzel çiçeğini
Kendi elleriyle söktü…
Çünkü ne zaman baksaydı ona,
Yüreği sızlardı.
Sevgi bazen…
Tutmamakla olur.
Bayan:
Topraktan koparıldım…
Senin elinde kurudum.
Sabbah:
Ama kalbimde büyüdün.
İçimde başka bir bahçe var senin için.
Bayan:
Ben gerçek bir bahçede…
Güneşle, rüzgarla
Yaşamak istedim.
Bahçıvan:
Ve bazen çiçek,
Kendisini ekeni değil…
Kendisini anlayanı seçer.
(Bayan yavaşça ayağa kalkar. Aralarındaki kurumuş çiçeğe son kez bakar.)
Bayan:
Sana şiirler bırakıyorum Sabbah…
Ben gidiyorum.
Sabbah (kırık bir sesle):
Ben seni tuttum sandım…
Meğer bastığım toprak
Seni itiyormuş benden.
Bahçıvan (çiçeği yerden alır, toprağa eker, sulamaya başlar.)
Bahçıvan:
Her son…
Bir tohumdur aslında.
---
🎭 SON
(
Sana Suyum İşte başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
11.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
