SELAM YURDU

Bu çaðda insanlar güven arýyor. Hak ve adalet arýyor. Bu asýr öyle bir asýr ki; hak ile batýlýn, esenlikle kaosun birbiriyle kucaklaþtýðý bir asra dönüþtü. Bu asýr öyle bir asýr ki; dünyanýn bir yanýnda, özellikle Ýslam coðrafyasýnda masumlarýn kaný akýyor. Bu vahþeti gören insanlýk, aynaya baktýðýnda insanlýðýndan utanýyor. Kimi zaman insanlýðýný sorguluyor. Esasýnda insanlýðýyla yüzleþiyor. Oysa Yüce Allah, insanlarý üstün varlýk olarak yaratmýþ; meleklerden ve tüm mahlûkattan üstün tutmuþtur. Acaba neden? Çünkü insaný insan yapan aklý, vicdaný ve düþünme kabiliyetiydi. Diðer canlýlarda akýl ve irade cevheri yoktur. Onlar hisleriyle hareket edecek þekilde yaratýlmýþtýr.

Milyonlarca asýr geçmesine raðmen insan denilen varlýk içindeki o cevheri neden fark etmiyor? Neden yaratýlýþ kanunlarýna göre yaþam tarzýna geçiþ yapmýyor? Neden bu dünyayý bir “esenlik yurduna” çeviremiyor?

Ýnsanoðlunun yaratýlýþ sebebi; inancýyla, yapacaðý barýþçýl davranýþlarýyla ve insanlýða ve doðaya hizmetiyle bir sýnav halindedir. Ancak insanoðlu, yaratýldýðý günden beri hem aklýný, hem bedenini ve vicdani melekelerini olumlu yönde geliþtirip, yeryüzünü “Darüs’s selam” yurduna çeviremedi. Ama insanoðlu bu; içinde yaþattýðý þeytani duygularýný besledi, kundaklara beledi, emzirdi ve büyüttü. Yeryüzüne kötülük tohumlarýný ekti ve artýk hasat zamaný. Ve insanlýk ektiði kötü tohumlarýn mahsullerini topluyor. O mahsuller ki; Habil ile Kabil döneminden insanlýða miras kalmýþ gibi… Her yerde kan, vahþet ve gözyaþý var. Ýnsanýn insana duyduðu güvenin bir anda buhar olmasý... Kötü huylarýn ve eylemlerin artýk kanýksanmasý; yani sýradanlaþmasý. Ve gelinen son durum; “bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn” ve tabi ki “bana necilik”  ve “menfaat” anlayýþý.

Kýsaca insanlýðýn ahvali böyle özetlenebilir. Þimdi bu kýsa yazýda geçen terimleri bir bir açýklayalým.

Darüs’s selâm: Ýslam literatüründe cennetin bir sýfatýdýr ve bir baþka ismidir. “Selamet evi ya da selamet yurdu” anlamýna gelmektedir. Selamet ise; Müslümanlarýn karþýlaþtýklarýnda birbirlerine saðlýk ve esenlik dilemeleri anlamýnda kullanýlan bir terimdir. Böyle bir dünyada insanlar birbirine karþý güven verirler. Birbirlerinin acýsýný kendi acýsý olarak görüp yaralarýný sararlar. Yardýmda ve barýþta yarýþýrlar. Basit sebeplerden dolayý birbirlerine kin ve öfke kusmazlar. Biri sinirliy-se ve saldýrgan bir hale dönüþmüþse, ya onu sakinleþtirir, mümkün olmuyorsa oradan uzaklaþmasýný bilirler. Ateþe körükle gitmezler; kafalar gözler patlatýlmaz!

Ýþte Yüce Allah, insanlardan böyle bir dünya inþa etmelerini istemiþtir. Böyle bir dünyayý kurabilmeleri için her türlü imkâný nasip etmiþtir. Hem de hiç eksik býrakmadan! Böyle bir dünyada insanlarýn tebessüm ederek birbirlerini selamla-masý, hal-hatýr sormalarý insana yakýþan tavýrlarýdýr ve sözleridir.

Dar’ul Huld: Ýþte bu kelime asrýmýzýn vaziyetini resmeden bir betimlemedir. Anlamý; küfür yolunu tutanlar ve özellikle Kuran’ý inkâr edenler; yani “Allah’ýn düþmanlarý” diye nitelendirilmiþtir. Fussýlet 41/28’de bu tür insanlarýn gideceði yerin cehennem olacaðý bildirilmiþtir.

Din-mezhep adýna veya küresel güç olma adýna Hristiyan ve Musevi dünyasý el ele vererek bir þer ittifaký kurdular ve asýrlar boyu akýllarýný kullanmadan, ilim ve fen öðrenmeden kulaklarýnýn üzerine yatan Ýslam dünyasý bugün bu küresel çetelerin bombalarý altýnda inim inim inliyor! Bir yanda Allah’a düþman olanlar, diðer yanda Allah’a inanan Müslüman kitle! Çok garip ki; bu küresel kuþatmadan Allah’ýn düþmanlarý galip geliyor! Ýslam dünyasý diyoruz ama onlarýn da kime nasýl iman ettikleri tartýþmalý bir konudur. Çünkü Müslim görünen devletlerin çoðunluðu geçmiþte olduðu gibi günümüzde de bu þer ittifakýyla kol kola girerek kardeþinin kanýný dökmeye, yurdunu cehenneme çevirmeye devam ediyorlar. Hemen akabinde Cuma namazýný kýlmaya koþturuyorlar! Sanki Müslümanlarýn aklý sürgüne çýkmýþ gibi! Anlaþýlýr gibi deðil!

Yunus Suresi 100. Ayet diyor ki; “Oysa Allah'ýn izni olmadan hiçbir kiþinin iman etmesi mümkün deðildir. Allah, akýllarýný kullanmayanlarýn kalpleri üzerine mânevî pislikler yaðdýrýr.” Bu ayeti okuyup üzerine düþündüðümüzde Ýslam dünyasý-nýn tepelerine ve kalplerine neden onca musibetin yaðdýðýný anlayabiliriz.

Daru's selâm:

Tanzanya'nýn en büyük þehri ve eski baþkenti. Adýný Kur'ân-ý Kerîm'de cennet için kullanýlan “huzur yeri” anlamýndaki “dârü's-selâm” (el-En'âm 6/127; Yûnus 10/25) terkibinden alýr.

Demek ki; Huzur ülkesini inþa etmek için adýný Kuran’dan almak yetmiyormuþ! Çalýþmak, akletmek, fitnelerin farkýnda olup tedbirler alarak doðaya, doðanýn üyeleri gördüðümüz tüm hayvanlarý ve bitki türlerini de Yüce Allah’ýn birer emaneti olarak görüp korumamýz gerekir. Ýnsanoðlu bunlarý baþaracak kabiliyet ve imkânlarla donatýlmýþtýr. Yeter ki aklýmýzý ve nefsimizi cüzdanýmýza göre deðil, vicdanýmýza göre yönlendirelim.

Dârülharp: Ýslam fýkhýnda bir kavram. Müslüman olmayan bir hükümdarýn egemen olduðu yerler ve Darûlharp, Müslü-manlarla gayrimüslimler arasýnda henüz barýþ akdedilmemiþ olan memleketler Ýslam hukukunda Darülharb sayýlýr. Ýslami görüþe göre dünya Darülharb ve Darülislam olmak üzere ikiye ayrýlýr.

Durum böyleyken; Müslümanlar daha da geç kalmadan “Müslüman Müslümanýn kardeþidir” anlayýþý etrafýnda birleþme-lidir. Mezhep ve tarikat baðnazlýðýndan kurtulup, Kuran merkezli hareket etmeleri gerekir. Bugün itibariyle Ýslam dünyasýný içten içe kemiren unsurlarýn ayrýlýkçý düþünce ve inançlar olduðu apaçýk görülmektedir. Bu ayrýlýk tohumlarýnýn da batý merkezli; özellikle Ýngiliz merkezli olduðu da dikkate alýnmalýdýr.

Hristiyan din inancýndan aþýrýlmýþ “Mesih” beklentisine de itibar etmemelidir. Hristiyan dünyasýnýn “Mesih” beklentisine karþýlýk Müslümanlarýn da “Mehdi” icat edip, gelmesini beklemek beyhude bir beklentidir. Zira Kuran’da ne Ýsa Mesih’in geleceðinden ne de Mehdi’nin geleceðinden bahsedilmez. Bu tür hikâyeler, dinler içinde oluþturulan din sýnýflarýnýn uydurmalarýdýr. Oysa Kuran’da “din sýnýfý/ruhbanlýk” þiddetle reddedilmiþtir.

Son cümle olarak;

Yüce Allah’ýn insanlardan istediði “Selamet Yurdu” ne zaman inþa edilecek bilemeyiz. Gidiþat çok kötü. Ahir zaman fitnesi hayat buldu. “Kýyamet yakýndýr” desek acaba çok mu kötümser düþünmüþ oluruz? Ne dersiniz dostlar?...