Online Üye
Online Ziyaretçi
İstanbul’un sokakları o gün başka bir şarkı söylüyordu.
Duvardaki grafitilerden, köşe başındaki müzisyenin notasından,
bir çocuğun attığı kahkahadan yükselen bir şarkıydı bu.
Defteri açtıkça duyduğum sesler çoğaldı.
Her köşe başında başka bir hayat.
Bir kadın balkonundan çiçek suluyordu,
bir adam çay ocağında sessizce gazete okuyordu,
bir martı denizden gelip başımın üstünde daireler çiziyordu.
Sokaklar, defterin sayfalarına bir şey yazmadan önce bile konuşuyordu artık.
Anladım ki bu şehirde her taşın, her gölgenin, her nefesin bir hikâyesi var.
Ve ben sadece bir yolcuyum.
Defteri kapattığımda önümde tek bir sayfa kaldı.
Bembeyaz.
Başlık yoktu.
Ama defter bana fısıldadı: Son Sayfa Boş
Kayıp Defter 8. Bölüm – Devam Edecek