Çorak bahçe bağ sayılmaz; bol su varken zor anlarsın
"Her yaşayan sağ sayılmaz"; çok gülene sor anlarsın
Her can özde farklı renktir, güzel insan güle denktir;
Nankör, namert ne demektir, dikene su ver anlarsın
Kanma gencin gülüşüne, akıl ermez her işine;
Takılıp bir düş peşine, yetmişine var anlarsın
Han serapta hoş bir köşe, tan yer açmaz hep güneşe;
Son demleri nebze neşe, tebessüme kur anlarsın
Dem aldıkça sinede hâr, hançerede hıçkırık var
Umutlarda kaç kırık var; hayal kur da gör anlarsın
Hakk'tır aşkın ardı önü, O'nsuz kulun kıştır yönü;
Yatağını bir güz günü, dağ başına ser anlarsın
Sevgiyle dol, aşkı va'z et, can suyudur hoş muhabbet
Zorladıkça nefsi nefret, defterini dür anlarsın
Dil nakkaştır, gönül kilim, desen bilir aklıselim
"Beni aşar" deme gülüm; söze ihlas kar anlarsın
Kin ne demek, ederi ne, sindekinin kederi ne
Kefen çekip üzerine; mezarına gir anlarsın
Avcundayken "her şey" "hiç"in, hırsa kanat takmak niçin?
Göz, ibretle bakmak için; kılı kırka yar anlarsın
Mecit Aktürk
