Bir rüya gördüm,
ufukta tüm bayraklar ayný gökyüzüne açýlmýþ,
ve rüzgâr hangi dilden eserse essin
ayný þarkýyý söylüyordu.

Çocuklar topraða ellerini koymuþ,
tohumdan önce sevgiyi ekiyordu.
Ne sýnýr vardý ne duvar,
yalnýzca yollar vardý—
ve yollar kardeþliðe çýkýyordu.

Biliyorum, hakikat bazen aðýrdýr
ve dünya, gürültülü bir yara gibi kanar.
Ama biz, gözlerimizi kapatýp
hayali göðsümüze bastýrýrsak
belki de gerçek olur.

Gel,
taþ yerine kelime atalým suya,
daire daire yayýlsýn iyilik
en uzak kýyýlara kadar.

Çünkü barýþ,
önce bir rüya olarak baþlar,
sonra inananlarýn ellerinde
dünyanýn en hakiki sabahýna dönüþür.