Sevgili  Günlük;                

                                         Aðustos 2025

Dün gece þehrin tüm yastýklarý, baþlarýný üzerlerine koyacak sahip ve sahibelerini beklerken, bir orkestraya “Baþla!” iþaretinin verilmesinin ardýndan sicim gibi bir yaðmur evlere, deniz kenarýna demirlemiþ yük gemilerine, günlerce yaz sýcaðýnda susamýþ aðaçlara, sokak lambalarýnýn sarý ýþýðýnýn uzanabildiði o çemberin her noktasýna cömertçe yaðmaya baþladý..

Uykuya yine çeyrek kalmýþ baþýmý yastýðýma yasladýðýmda, her gün yaptýðým gibi bu gece de o günün muhasebesini tutmayacaktým. Ýhtiþam ve ilhamla yaðan bir yaðmurun karþýsýnda, insan büyülenmiþlikten baþka ne hissedebilirdi ki! Zambak çiçekli kral bayraklarý görmeye baþladým; kendi sarayýmýn penceresinden aþaðýya, içerisinde mavi balýklarýn yüzdüðü havuzu, sarý güllerle ismim yazýlmýþ yürüyüþ yolunu, yaðmur yaðdýkça mis gibi kokan lavanta bahçelerini görüyordum. Üzerlerinde ayý, pars,aslan veya sýrtlan postundan tüyleri dýþýnda kýyafetler giyen, baþlarýnda miðfer ayaklarýnda çizmeleri bulunan, bayraklarýnda “Kaderde ne varsa o gelir baþa.” yazýlý, kralýn deli süvarilerinin yat borusundan sonra ben de uyuya kalmýþým sevgili günlük..

Yaðmur ertesinde kýzýl topraklý vadide, dalgalý bir deniz gibi rüzgârýn keyfinde, bir kelebeðin zümrütten kanatlarýný yalamak üzere bekleyen yulaf kýlçýklarý, koyunlarýný otlatmak üzere oradan geçecek bir köylü kýzýn þalvarýna yapýþmaya hazýr yonca yapýþkanlarý neþe içinde sallanýyordu. Bense olaylarýn içinde bu denli huþulu sallanamýyordum. Ýnsan bazen bir otun gücüne nasýl da hayran kalýyor sevgili günlük..

Bugünlerde baþarý ve mutluluðun insanýn hayatýna neden dâhil olup olmadýðýný sorguluyorum. Sayýsýz baþarý hikâyesi okudum ve izledim. Neyi fark ettim biliyor musun sevgili günlük; yola çýkýlan hiçbir baþarý ve mutluluk hikâyesi görünür olmak, kabul görmek veya takdir edilmek için yapýlmamýþ aksine duraðan ve eksik zamanlarýnda, kendisini ve evreni anlamlandýrmak ve insanlýkla paylaþmak üzere, geriden gelen ve ne yaptýðýný yapacaðýný bilemeyenlere yol açmak için yapýlmýþ. En ilgi çekici kýsmý da bu baþarýlarýn her þeyin mükemmel olduðu bir anda gerçekleþmemiþ olmasý. Yani beklenilen en uygun zaman, sadece ütopik bir kendini kandýrýþ.

Bir sabun imalatçýsýnýn oðlu Benjamin Franklin deðil üniversite, lise öðrenimini yapmadan yalnýz etkin bir politikacý deðil (bunun için daha düþük bir kalite de yeterdi), ayný zamanda önemli bir bilgin oldu.

Elektriði bulan Galvani hekimdi ve Wilhelm Ostwald’ýn “Elektro- Kimyanýn Tarihi”nde kanýtladýðý gibi buluþlarýný asýl bilgilerinin eksik gedik oluþuna borçluydu.

Bir hayali gerçekleþtirmek için ihtiyacýmýz olan tam tekmil ve mükemmel zaman deðil, sadece yüreðimizde yanmaya devam eden yapacaðýmýza olan inancýn meþalesi. En büyük baþarýlara imza atanlar ise derinlerde bir yerde bunu yapmasý gerektiðini hisseden ve onun heyecanýyla hayatýn daha yaþanýlasý olduðunu her gün tekrar eden, baþkalarýnýn ona “Sen yapamazsýn, býrak artýk bu iþleri.” dedikleri kiþiler oluyor.

Safrani güneþ bugün de geldi ve talihsizliðin karanlýðýný örttü. Ýlahi ilerleyiþin huzurunun içime iþlemesiyle kemiklerimin, kalp ritmimin bir hamak rahatlýðýna kavuþtuðunu hissediyorum. Bize anlatýlmayý bekleyen masallar ve söylenceler, kahve kokulu muhabbet sedirleri…

Sevgili günlük, kitabýmý okumaya dönüyorum ama sana yine yazacaðým..

                    Mavi Yýldýrým