MÝLENALAR BUGÜN DE KAFKASIZ

“Âþýk olduðu kadýnla yan yana yürümek, yürüyebilmek. Ne büyük saadet, ne büyük nimet.. Gözlerine bakmaya cesaret edemese de onun tüm geçekliði ile yanýnda olmasý bir aþýðý mutlu etmek için yeterli sebep.”  Franz Kafka

Mürekkebin büyüsü, çok eski yýllarda M.Ö.1200’lerde, Çinlilerin evlerin bacalarýndaki isleri itina ile toplamalarýyla baþladý. Ýslerin içerisine hayvansal tutkal ve su karýþtýrýlarak elde edilmiþ bu kaliteli sývý kim bilir kaç Milena’nýn kalbini çalmayý baþarmýþtýr!

Ýstenilen her gün ve her an telefonu eline alýp hiç zahmetsizce bir sms yollamak mektubun hazzýný verebilir mi? Milena ve Kafka gibi dile kolay beþ yýl mektuplaþýp, birbirlerini sadece üç kez görebilmiþ iki ruhun beyaz sayfalara hasretin gümüþ iplerini dokumalarý inanýlmaz geliyor. Böyle bir adanmýþlýk ve heyecanlý sürükleniþ her kadýna ve her erkeðe her zaman nasip olmaz. Yýllar içeriþinde mürekkebi solgunlaþan, belki özlemin dayanýlmaz olduðu anlarda kirpiklerden dökülen ruh yaðmurlarý sayesinde bazý cümleleri okunmaz hale gelen, dokunmaktan eprimiþ ve beyazdan beje dönmüþ kaðýt parçalarý..

Mektup aþký ve mektup âþýklarý baþka hiçbir aþka benzemezler. Dünyayý olduðu gibi görmek onlara ýzdýrap gibi gelir. Mürekkebin görmezden gelemediði her yüz ifadesi, zaman geçtikçe daha da irdelenen duygu teþbihleri, ilk mektuptan birbirlerine ait olduklarýný hissettikleri mektuplara kadar ruhun mavinin tonlarýna boyandýðý kocaman bir okyanusa dönüþürler. Yandýðýný tüttüðünü közden küle döndüðünü söyleyen herkes, susup durmayý ve beklemeyi, üþümeyi donmayý sonrasýnda damar damar eriyip suya okyanusa geniþlemeyi baþaramaz.

Yakmaya, silmeye, yýrtýp atmaya kýyýlamayan mektuplar hala nefes alýp ruhumuzun havalandýrmasýnda kanatlarýný duvarlarýmýza sürmeye devam eder. Giderek kanatlarýn duvarda býraktýðý izler duvarýn eski rengini bile kaybeder. Mürekkebin çivit mavisi adýmlarý zihnimizdeki vadileri, tatlý su pýnarlarýný, gelincik tarlalarýný, yýldýzlarýn asýlý durduðu rüya ülkesini daha da belirginleþtirir. Yaþanýlanla yaþanmak istenen kýran kýrana bir yarýþa kapýlýr. Gerçeðin yavanlýðý, mürekkebin uzanabildiði hiçbir yere ulaþamaz. Yazdýkça sýrlanan, kelimelerin esareti býraktýðý ve özgürlüðün cümlelerde tadýlmamýþ ilahi bir yolculuða çýktýðý yerde kim olmak istemez ki!

Milena; sen gittikten sonra yeni Milenalar Kafkalarýný özlemeye ve senin yaþadýðýn uzaktaki dip dibeliði tazelemeye devam ediyor. Seni o kadar iyi anlýyorum ki, tüm güzellikler bir tufanýn diðer tarafýnda ve sen de karþý taraftasýn. Mürekkebin her gün dokunduðu ve bazen de dayanamayýp küçücük bir buse kondurduðu parmaklarýn, seni vücudu soðuduðu o güne kadar seven erkeðin saçlarýnda dolaþmayý nasýl deli gibi arzulamýþtý kim bilir?

                    Mavi Yýlldýrým