Ben vurulurken kuşlar uçuyordu,
Mavi kanatlarında özgürlük taşıyorlardı.
Getirdikleri bir damla su,
Dudaklarımı ıslatıyordu.
Ben vurulurken kuşlar uçuyordu.
Ben vurulurken mevsimlerden bahardı,
Bademler çiçek açıyordu.
Her tomurcuğunda bir dünya vardı.
Sevdiklerimin yokluğunda,
Sıcaklıkları burnumda tütüyordu.
Ben vurulurken mevsimlerden bahardı.
Ben vurulurken akşam oluyordu,
Teslim oluyordu,
Şehrimin sokakları karanlığa.
Bir vapur gidiyordu maviliklere,
Fabrika işçileri dağılıyordu,
Yorgun argın/ kaderlerine dargın
Ben vurulurken akşam oluyordu.
Ben vurulurken dağlarda sis vardı,
Uluyordu kurtlar,
Güneş inadına doğmuyordu.
Yabancıydı bana bu yurtlar
Her tarafımdan akıyordu kanlar.
Ben vurulurken dağlarda sis vardı.
Ben vurulurken yatsı ezanı okunuyordu.
Zikirdeydi dağlar, taşlar...
Tek duamdı son nefeste imanım olsun,
Gönlüm senin aşkınla dolsun.
Rabbim sana eğilsin bütün başlar.
Ben vurulurken yatsı ezanı okunuyordu...
(
Ben Vurulurken başlıklı yazı
maviye-surgun tarafından
31.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
