Bir esinti değdi ruhuma,
zamansız bir nefes gibi süzüldü;
masumiyetle uzattı bana
bir dilim portakal,
sanki evreni paylaştı benimle.
Altın mı saklıydı onda,
yoksa cennetin meyvesi miydi?
Bilemedim…
Güneşin özünden bir parıltı,
baharın kalbinden bir tazelik
ve adı konmamış bir saflık.
Sıradan değildi
ışıkla örülmüş görünmez ellerden gelen.
O dilim…
sanki güneşin kalbinden kopmuştu.
Mavi ve parlak ışıl ışıl renk
ondanmı dokundu günlüme
Ve ben…
Anlamlandıramadım;
neydi o aldığım,
O duyduğum gizem ne?
Mesakin-13/09/2025
(
Güneşın Kalbinden Kopan başlıklı yazı
Mehmet Emin sakin tarafından
13.09.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
