Koyu bir rengin kuytusunda
Olgunlaşıyor saksı çiçeğim.
Serpilmiş, mis kokusu dört bir yana.
Adını bilmediğim bir sevda hikâyesi gibi
Büyüyor gün be gün boy ata ata.
Sevginin dilinden anlar,
Su gibi kanar tatlı dile.
Eksik kalırsa sevgisi küser el gibi olur bile.
Saksı çiçeğimim ruhu benzemez, güle bile.
Sanki figan eder geceleri.
Sabahla yeniden doğar,
Ezberler yaşamın hecelerini.
Ellerimle büyüttüm umut ettiğim günleri,
Unutamam çiçeğimin yârenliğini.
İsmi kalsın yâdigâr Ece koydum adını.
Gönlümüm ecesi, şenlendirsin evimi.
Sakınırım gözüm gibi mevsim mevsim.
Çiçek bu demeyin korunmayı ne bilsin?
Hercâi günlerimin bâki dostluğu,
Sevincimin hüznümün tatlı umudu.
Hayalimin sonsuz arkadaşlığı.
Ece koydum adını eller bilmese de
Ben bilirim senin derdini,
Kimse anlamasa bile.
(
Ece Çiçeğim başlıklı yazı
nesrin-ozdemir tarafından
9.10.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
