***

Yaðmur indi yine,

Memleket, toprak kokuyor gibi.

Sen karþýmda, kahveni tutuyorsun,

Ben susuyorum,

Çünkü bazý sözler,

Sadece sessizlikte büyür.

Ey Tamga’nýn Kýzý;

Rüzgâr, saçlarýnýn arasýnda türküler arýyor,

Bense ellerinde bir kader arýyorum belki.

Ne acýdan kaçabiliyorum,

Ne senden.

Ýkisi de ayný yoldan geçiyor içimde.

Biliyorum,

Bu þehir bizi fazla tanýmaz,

Ama bu yaðmur,

Bu yaðmur seni biliyor, beni biliyor.

Ve gökten düþen her damla,

Adýný söylüyor usulca:

Tamga’nýn Kýzý Petunya…​

***