Online Üye
Online Ziyaretçi
Ş İ İ R – V
(KAHRAMAN)
Yusuf bir kahramandı!
Ama kimse inanmadı buna.
Çünkü kim kahraman olur ki harf kemirerek?
Oysa o, her sessizliği delip geçmişti,
her noktanın ardına sığınmış bir çığlıktı!
Bir gün geldi,
mürekkep yetmedi Yusuf’a.
Kâğıdı aştı, kitapları yaktı,
dilini kendi kuyruğundan ördü —
bir labirent yaptı kendine.
Artık o, sadece bir fare değildi:
yazının içindeki yankıydı,
her kelimenin vicdanıydı.
Ben baktım ona,
o baktı bana —
ve ikimiz de sustuk.
Çünkü bazen kahramanlar
konuşursa sıradanlaşır.
Yusuf konuşmadı.
O, sadece yaşadı:
her dizede bir diş izi bırakarak.
Ve dünya anlamadı onu…
ama “şiir” anladı.
-1 Kasım 2025-