TÝYATRO : “Duy beni ey Romeo!”
– Ýstanbul Esintisi –

Karakterler:

Juliet: Esprili, enerjik genç kýz

Romeo: Tatlý ve biraz sakar genç delikanlý

Juliet’in Babasý: Mülayim, biraz Niþantaþý havasýnda beyefendi

Romeo’nun Annesi: Telefonun baþýndan kalkmayan ama kalbi çok geniþ

(Sahne: Ýstanbul’un hareketli bir semti, balkonda Juliet. Arkada martýlar çýðlýk atýyor, komþular baðýrýyor, arka planda hafif trafik sesi.)

Juliet:
(Elini kulaðýna götürür, baðýrarak)
Duy beni ey Romeo! Sesin geliyor mu ya bu gürültü içinde?
Gel yanýma, yoksa annem “Ýnadýna bu düðünümüzde vazgeçecek gibi”

Romeo:
(Sahnede koþarak çýkar, elinde büyük bir simit paketi)
Juliet! Sabahtan beri Metrobüsle mücadele ettim,
Üstelik son otobüse bindim ki ayakta kalabilmeyiyim!
Leyla ile Mecnun gibi âþýk deðiliz; bak simitçiyi simitleriyle arabasýyla tutup sana geldim!

Juliet:
Ah, sen... Bak gerçekten aþksýn ama biraz daha hýzlý koþmalýydýn.
Dün apartman görevlisi kapýyý yüzüme kapattý, sen yoktun!

Romeo:
Ooo, baban da senin kadar sert deðilmiþ, neden apartman görevlisine dersini vermemiþ?

Romeo:
(Gülerek)
Seninki de tam klasik baba tipi… “Adam ol, memur ol!”
Ama biz Ýstanbul’da yaþýyoruz, ben simidi simitçiyi bile sevgiyle taþýyorum iþte!

Juliet’in Babasý:
(Seslenir, elinde çay tepsisiyle sahneye gelir)
Heh! Siz gençler aþkýnýzla uðraþýrken,
Biz de mýsýr patlatmayý öðrendim, sizde öðrenin bari eviz de huzur olsun!
Romeo, þu çayý iç, balkona çýkma sakýn!

Juliet:
(Gülerek)
Baba, her þeye karþý sen çok iyisin.
Romeo’yu bile sevdin.
Þimdi haydi evlenip de,
Size torunlar verelim.

Romeo:
Söz veriyorum; Ýstanbul’un en güzel damadý olacaðým!
Ama öncelikle Metrobüse binelim de ayakta kalmayalým,
Onu da çözeriz inþallah!

(Herkes güler. Arkada horon müziði baþlar. Romeo ve Juliet el ele tutuþur, baba da onlara katýlýr.)

Perde kapanýr. Tabi ki kapalý kalýr demedim, diðer bir oyuna kadar kapalý kalýr, vesselam.

Mehmet Aluç