Söyleyemedim...

Bir bahar sabahýydý,

Gözlerin gözlerime deðdi,

 Ama ben sustum.

Söyleyemedim,

Seni sevdiðimi.

Kalbim çýrpýndý içimde,

Bir kuþ gibi,

Ama sesim çýkmadý.

Söyleyemedim.

Adýný ezberledim,

Gülüþünü sakladým,

Her yürüdüðün sokakta adýmlarýný dinledim.

Ama yanýna varamadým.

Söyleyemedim.

Yýllar geçti, mevsimler deðiþti,

 Ben hep ayný yerde kaldým.

Sen gittin, ben kaldým.

Ve hâlâ, her sabah seninle uyanýyorum.

Ama hâlâ, söyleyemiyorum.

Bir ömür sustum sana,

Bir ömür eksildim senden.

Ve þimdi, bu þiiri yazýyorum.

Belki geç, belki eksik, ama içten.

Çünkü seni sevdim,

Çünkü söyleyemedim,

Þimdi söylüyorum, ama neye yarayacak ki?

Mehmet Aluç