Hangi gök maviye döner sensiz,
Adın olmadan uyanmaz rüzgâr.
Hangi deniz türkü söyler sessiz,
Dalga bilmezken içimdeki var.
Hangi şehir sabaha can verir,
İzin yoksa sokaklarda atan.
Hangi kalp ki kendini tam görür,
Dokunuşun düş olmadan batan.
Ay ışığı düşerken saçlarıma,
Senin sönmeyen izindir parlar.
Gece çöker dualar açılır da,
Kalbim sen diye yananla ağlar.
Rüzgâr bile sen kokarsın derim,
Aynı nefes geçer dağlar içre.
Sensiz geçen her anı silerim,
Adın çiçek açar ruhum güce.
Bir sır vardır gözlerinin içinde,
Kader orda sessizce kıvranır.
Bir tılsımdır teninin en derinde,
Aşkın değdiği her yerim yanar.
Ve bilirim, hangi yol sana varır,
Hangi dua kalbime iner gizlice.
Kim bilir, belki bahar yeniden çağırır,
Sen gelince doğar dünya sessizce.
