Online Üye
Online Ziyaretçi
Tahta masa, toprak kokusu, eski bir soba,
Pencereden süzülen bir ışık, sapsarı.
Duvarlarda Atatürk resmi, sessizce durur,
Sanki her sabah kalbimize bir umut vurur.
Minik eller, büyük hayaller, çamurlu ayakkabılar,
Teneffüs zili çalınca coşan, neşeli çocuklar.
Koşuşurlar bahçede, toz duman içinde,
Ders ziliyle susan, her biri bir inci.
Bir öğretmen, hem anne, hem baba, hem rehber,
Dağların ardında ilme ışık veren.
Silgisiyle sadece tahtayı değil, karanlığı da siler,
Geleceğe tohum eker, sevgiyle, sabırla.
Kelimeler hece hece, yavaşça öğrenilir,
Kitaplar, yeni dünyalar açan sihirli bir el.
Sayılar bazen zordur, ama azimle çözülür,
Bilgi, en kıymetli hazine, en tatlı bal.
Soğuk kış günlerinde ısıtan tek can yoldaşı,
Sobanın üzerinde kaynayan çayın telaşı.
Paylaşılan bir kalem, yarım simit, bir gülümseme,
Dostluk, bu küçük çatının altında büyüyen bir yeme.
Duvarları kireçli, kalpleri saf bu ocak,
Anadolu'nun dört bir yanında bir meşale yakar.
Unutulmaz izler bırakan o ilk yuva,
Selam olsun sana, benim canım Köy Okulum..!
BEN BİR KERPİÇ TUĞLAYIM