iki ara bir dere hislerin çarmıhında aşk gelincik çiçeği, yaprakları sen kökleri ben
laf arası gezdim sokaklarını gizinin balı ben, alı sen
hasretten yana cüreti kırıldı aklımın, kalbim isli ve mühürlü
kabulü olmayan dualar sonra amin yerinden kesildi dil
neşteri sen, merhemi sen…
gözlerinden evvel buluttum şimdi sağanak sağanak yağmur
ruhuma zerk ettiğin zehirden beri çöl
susayan ben, serabım sen...
her çiçeğe bir gözyaşı döken vardır gönlün çöl yerinden ...
g’izlenmek yaraların açığa vurmamasıdır
-belki de has’ret korkuları
yanmak vardı yangınında, eşliğinde gül kokuları
korkularımın çocuk yanı sen, sığınağı sen...
aşka aralanan penceremin can kenarı
gülüşlerinin sızıntısında yürek bir sana uçarı
inanmayışların hançer, v’aramayışlarım dağlanmaz yara,
yok kaçarı...
biliyorum unutursun izim yok, iznin yok
yüzüm yok istemeye gecelerini
gündüzüm esir düşmüşken karanlığa hükmüm yok
alına işlenmiş ilmek ilmek yazım imlası yok, kuralı yok
ey taştığım duvarlarından yalnızlığın
gaipte yazılan kaderimin karası ben, kederim sen
girdiğim tek günahım affın bile yok...
anla beni!
.
lahza lahza durduğum
durulduğum
sığamadığım
taştığım
feryadım
can içim
sevgi iklimim
nefesim
aşka hevesim
yalnızlığa son es’im
anla!
.
kıyamadığım
kandığım
kanadığım
umuda açılan kanadım
sol yanım
gözlerine daldığım
yamacına sevda sağdığım
kimselere açamadığım
kilitli sandığım
sınandığım
ve yine sığındığım...
efnan’ın
gül’ün
düş’ün
.
düşün
.
ne olur anla!
yar’a olmamak adına sarf edilen bütün çaba...
