Kabuk tutmayan yaralar açtın,
Her dizesi kanayan bir şarkı gibi,
Gözlerimde yankılanan sessiz çığlık,
Kalbimde büyüyen ince sızı.
Bir bakışla yıkılır geceler,
Bir sözle dağılır umutlarım.
Karanlıkta ışık ararken ben,
Sen gölgelerle örttün yollarımı.
Yaralarımda sabır çiçekleri açmaz,
Her dokunuşun tuz olur kanıma.
Bir ömrün yükünü taşıyan kalem,
Sana yazdıkça tükenir satırlarda.
Ve ben,
Her kabuk tutmayan yaranın altında,
Bir şiir saklarım gizlice:
Adını söylemeden, seni çağırarak…
(
Kabuk Tutmayan Yaralar başlıklı yazı
NEJAT HOCA tarafından
7.12.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
