Online Üye
Online Ziyaretçi
sensizliğin suretiyle yüzleşiyor bitkin özüm
karanlık ve karamsar bir resme döndü yüzüm
söndü gözlerimde,kor ateşten cıkarılmış hüzün
çelimsiz gölgelerinde konakladı göçebe ruhum...
hani en derin çığlıkları sen boğardın
ben vuslatın yar'ında takılı kaldım
kaskatı kesildi bendim,yenilmedim,direndim...
tam karayı görmüşken yan yattı gemim
ben benim sıfatlarımı seninle keşfettim
bundandır yılmadan varlığıma direnişim...
kendi meydanında savaşı kaybetti mutluluk
gülüşümü infaza sürükledin,sensin sanık
soluğum kıvranık,lakin gökyüzüm hep açık
kırık silahım yine de bayrağım asık
beni yaradandır bana en büyük tanık..!