AĞLAYAN KUL KALDIMI
Müslüman’a armağan edilmişken
yeryüzü
Verdiğin nimetlerden herkesin
dönmüş gözü
Dini hor görenlere
geçmiyorken tek sözü
Ya Rab fütursuz âline ağlayan
kul kaldı mı?
İnsan aklı şaşıyor bitmiş minnet
Allah’ım
Parça, parça bölünmüş kutlu ümmet
Allah’ım
Siyonist’in emrini başına taç
eylerken
Nefsi emmareleri ömre ilaç
eylerken
Bir lokmaya Fatma’yı Hansa
muhtaç eylerken
Ya Rab şu vebaline ağlayan
kul kaldı mı?
Tasavvurları bile yapmış zimmet
Allah’ım
Parça parça bölünmüş kutlu ümmet
Allah’ım
Aklı sürgün etmişiz yalanlar
kalmış hisse
Hakikat kisvesinde bomboş
koca bir cüsse
Hasenat mahkûm olmuş vefasızlık
vesvese
Ya Rab hiç zevaline ağlayan
kul kaldı mı?
Suizanla yok olmuş iyi niyet Allah’ım
Parça parça bölünmüş kutlu ümmet Allah’ım
Diri diri toprağa gömerken
Filistin’i
Öldürse de bittimi
ehlisalibin kini
Riyakârca yalvarır sanırsın
pirifâni
Ya Rab sefil haline ağlayan
kul kaldı mı?
Zifiri karanlıkta bitmiş vahdet
Allah’ım
Parça parça bölünmüş kutlu ümmet Allah’ım
Ebabiller toplansa ateş yağsa
fezadan
Kurtulan tek can kalsa bu
ibretli gazadan
Kimse korkmuyor Rabbin
vereceği cezadan
Ya Rab son ahvaline ağlayan
kul kaldı mı?
Hayaller ürperiyor bu ne cinnet Allah’ım
Parça parça bölünmüş kutlu ümmet Allah’ım
Muzaffer TEKBIYIK