Kayıp Kadınlar
Bir cinayetin izlerini yok ediyordu yağmur
Herkes biraz karışmıştı bu suça
Ölen bir böcek değildi
Kölelik devam mı ediyordu hala?
Bir düşü öldürmekte suçtu
Düşene tekme atmakta
Bu şehrin kadınları, yorgun sabahlara uyanıyordu
Saçları saman alevi, dudakları kan kokuyordu
Duygularını zehir kaplamıştı
Gülüşleri donuk, yürüyüşleri aynı kalıptı
Sanırım birileri tarafından klonlanmıştı
Vuruldu bir kaldırım yalnızlığında
Şehrin seher serinliğinde
Katili başucunda, kurşunu şakağında
Avcısından yarasını gizlercesine
Razıydı kaderine sonunu bilircesine
Hangi serseri arzu döllemişti zamanı?
Ve saatler kaç piç doğuruyordu?
Tetiği çekmek kurşuna yol verirdi
Ama parmaktaydı asıl marifet
Parmakla yürek arasındaydı, cesaret
Asıl kişilik güçte değildi
Davranıştaydı asalet
Aramızda kaç katil kol sallıyordu?
Ve kaç kahraman oyuna geliyordu?
Bir cinayetin ayak izlerini siliyordu yağmur
Arkasında sessizce ağlıyordu rüzgâr
Bir can daha karışıyordu sulara
Ve birkaç satır intihar mektubu
Kaybedenlerin anısına
(
Kayıp Kadınlar başlıklı yazı
Saliha Kaşkır tarafından
27.08.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
