Online Üye
Online Ziyaretçi
ORADA İDİ…
Kara gürültülerin sabah vaktinde; koşturmacalı telaşelerin ortasındaydı. Asi bir o kadar da üşümüş göz kırpışlarının altında, sancılı umutlarını almıştı yanına ve ordaydı. Açık kapı aralıklarında kaç defa beklemişti kimbilir kavgadan dönüşleri. Taş merdiven boşlukların zirvelerine tırmanmış çok defa istemişti dönemeçleri. Hala ordaydı, çocuk berraklığında atmıştı; çiziklerini yolun başına, ortasına bilmeden belki de sonuna… İlk adımın keskin ucunda kocaman gözlerini almışda yanına ordaydı. Yalınayak gezdiği düşlerinde; henüz avuçlarını ıslatmamıştı gözyaşları, kirlenmemişti kavgaların gölgeleri, soluksuz kalmamıştı zamanlar ve hatta oluşmamıştı hüzün yıkıntıları ve biliyor musun hala o ordaydı. Zaten bahçesinde filizlenmemişti daha ağlamaklı yaşam kırıntıları. İstememişti ki habersiz gelen peşpeşe ziyan vakitlerini. Orda tam ortada durmuş da dimdik başkaldırmıştı.
Bilmiyordu el, ayak değmemiş patikalarda yürüyeceğini… Yaslanıp göğün tahtına usul usul gülümseyeceğini bilmedi. Hafifliğinde dalgaların üzerinde ıslanacağını hiç bilmiyordu. Hatta vurgunların, yüreğinde atacağı tohumları asla tahmin edemezdi bile. Taşıdığını bile anlamadığı sevi yüklerinin, doğuş müjdeleyeceğini bilmiyordu. O tam ortada orada, boğuşmaların çıkardığı kekremsi toz bulutunun ağırlığında yedirengin ötesini göreceğini bilmiyordu. Nerden bilebilirdi ki yoksundu gözlerinden…Ortada, buğulu cam kırıklarının acıttığı hatta kanattığı yolculukların tam ortasında idi…
O orda idi… Biliyordu tam ortada sığıntı boşluğun dönüm noktalarında, savaşların ortasında idi… Barışın birkaç zaman gerisinde…Ya sen???